Το ελέγειο της Μοίρας

Δημιουργός: Κωνσταντίνος Καργάκης

ΙΣΤΟΡΙΑ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οργισμένο το πνεύμα της μοίρας, πόσες φορές
των Ελλήνων το πολύπαθο γένος ετύλιξε.
Μακρινοί βασιλιάδες και άρχοντες,
ευτραφείς δολοφόνοι,
έναν έναν τους χυτούς στρατηγούς τους καλώντας
κάτω απ' το φως των λαμπάδων
τη νύχτα του γεύματος
μ' ένα ποτήρι εξουσίας στο χέρι,
την όμορφη χώρα μας έδειξαν πάνω στο χάρτη.
Άγριες φωνές των προγόνων,
τη γη μας ετάραξαν
και χαρκιάδες νυχτιάτικα
στο φυσερό τους τα κάρβουνα άναψαν,
μαχαίρια και πείσμα στο ατσάλι να βάψουν.
Φωνές των αρμάτων
φωνές των αιμάτων
τόσες και τόσες φορές
στον πολύχρονο δρόμο της θλίψης ακούστηκαν.
Πόσες φορές ο δασύς του πλατάνου ο ίσκιος
του λαού την αγχόνη απέκρυψε
απ' του θεού τ' αργοσάλευτο μάτι.

Γυναίκες με το μαύρο μαντίλι
εδικούς των μνημονεψαν στων ψυχών την ημέρα
και κοπελιές αχτένιστες και χαμηλοβλεπούσες,
μην τις ρεχτεί ο χάροντας,
τις στάμνες τους έσπασαν
στου ψεύτη κληδόνου το κούφιο πηγάδι.
Παλικάρια αμούστακα στο αίμα δικάστηκαν
ερήμην του έρωτα.
Ρασοφόροι εσφάχτηκαν στο ψαλτήρι απάνω.
Λοχαγοί και λοχίες αφήσανε
ματωμένα τα χνάρια τους πάνω στο χιόνι.
Στρατιώτες ανώνυμοι τη χλαίνη τους εβαψαν
με της ψυχής τους το αίμα.
Φωνές που εσβήσανε πίσω απ' τα κάγκελα
και νιάτα που σύρκωσαν στις πικρές εξορίες.
Κουστωδίες βαρβάρων κι επιτάφιοι θρήνοι
στων Ελλήνων το Πάσχα ακούστηκαν,
με το σκοινί της καμπάνας
στων πεθαμένων τα χέρια,
αιώνες προσμένοντας κάτω απ' το χώμα
να σημάνουν την ανάσταση.

Περασάρηδες άνεμοι γκρεμίσαν τα σπίτια μας
και φονιάδες καιροί καβαλάρηδες
αρπάξαν το βιός μας
Υπερβόρειοι φερέοικοι γαλακτοφάγοι,
νομάδες θεοί σιδεράδες
με το χαλκό και την προβιά της αρκούδας
ντυμένοι
με το βλέμμα τους να στάσσει παλάϊ
και το ξίφος να στάσσει το αίμα
που τ' άλογα ζέψανε κατά το Νότο του ήλιου
Κουρσάροι της θάλασσας, αιμόχαρες ράτσες,
με κεφάλια βαθιά ξυρισμένα,
σαράντα μερόνυχτα πεινασμένοι στο πέλαγο
με δύο παξιμάδια στο σάκο τους
Μαύρες λεγεώνες των Φράγκων,
μιλέτια της Ανατολής
και θεοί απελάτες με φωτιά και τσεκούρι
Σταυροφόροι της Θάλασσας
του πολέμου εμπόροι
Θαλασσοκράτορες λήσταρχοι,
που τη μοίρα μας, σκλάβα, πικρά εμπορεύτηκαν

Ύαινες πεινασμένες
και σαρκοβόρες αγέλες λύκων λευκών
που της πατρίδας τα δίχτυα επέρασαν
σε νύχτες σκοτεινές
Άσπονδοι φίλοι με θολά προσωπεία
και Ναζί νεοβάρβαροι ...
Ολοι αυτοί
μας πήραν τις γραφές και τα μάρμαρα,
μας κάψαν τα χωριά
μας ήπιαν το αίμα,
'Ομως ποτέ δεν εμπόρεσαν
να μας πάρουν τους μύθους
να μας πάρουν τις μνήμες
να μας πάρουν τους άγραφους νόμους.

* * *
Πυρπολημένη η ψυχή μας εβύζανε
από τις μάνες ρίζες του λόγου,
αροδαμό να πετάξει και πάλι
μες στα χαλάσματα.
Κι είναι αυτό που με μια λέξη το λέμε
ΙΣΤΟΡΙΑ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2021