Τ' άστρα μου έχω, θα λυγήσω....αφιερωμένο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Αφιερωμένο στα φιλαράκια του Γιάννη, καλή εβδομάδα, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν είδες τα ποτάμια, που τρέχουν λυπημένα
δεν είδες τα ροδάμια, στο κήπο ρημαγμένα.
Δεν είδες τ` άσπρα πουλιά, που είχαν μαύρο χρώμα
της μάνας τους την αγκαλιά, ψάχνουν παιδιά στο χώμα.

Δεν είδες, τείχη, σύρματα, καρφιά, ζωές έχουν καρφώσει
δεν άκουσες στις μέρες μας, Χριστό έχουν σταυρώσει.
Δρόμο ανοιχτό δεν γύρεψες, να μην κυλά το δάκρυ
μον να μιλούν οι μουσικές, γλυκά για την αγάπη.

Δεν είδες τις άγριες θάλασσες, που αιμοραγούν ακόμα
μήτε ζωή, μήτε πατρίδα, κουρέλια δίχως στρώμα.
Είχανε κάποτε τα πουλιά φωλιές κι` έχουν σωρό αγκάθια
Μάηδες δεν ξημέρωσαν, να` χουν κόκκινα άνθια.

Δεν είδες, γιατί το` θελες, να ζεις σε παραμύθι
αλήθεια δεν λυπήθηκες , ένας λαός εσβήσθει.
Σήμερα εκεί, κάπου μακριά, μακριά σε μια Συρία
κι` αύριο στη δική σου αυλή, το γράφει η ιστορία.

Δεν είδες δάκρυ να κυλά, καυτό στην οικουμένη
μον είπες, είμαστε εμείς καλά, ίσως κάπου συμβαίνει
Δεν είδες τα καρφιά, μας έδειχναν νομίζω
δεν ήθελες, δεν είδες κι` είπες, δεν γνωρίζω.

Έτσι πάντα συμβαίνει, έτσι συμβαίνει, κάπου πολύ μακριά
έτσι συμβαίνει, έτσι συμβαίνει, στις αγορές με τα θεριά.
Και γέλασες με μένα, γιατί ένα παιδί λυπήθηκα
και γέλασες με μένα, γιατί να ζω αδιάφορα αρνήθηκα.

Μες στα σκοτάδια, γύρω τους, σε χορό, δεν θέλω πια να ζήσω
κι` άκου ,πολύ συγχώρα με. Τ` άστρα μου έχω θα λυγήσω

29-3-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2021