Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Το προσκύνημα του Τσάιλντ Хάρολντ

Το προσκύνημα του Τσάιλντ Хάρολντ

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Καλημέρα στους φίλους μου επισκέπτες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο πιο λαμπρός ποιητής της Ευρώπης στις αρχές του 19-του αιώνα ήταν ο Λόρδος Μπάυρον, ο οποίος πάλεψε για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, έγραψε στίχους και ενθάρρυνε τους επαναστάτες και τελικά πέθανε στην Ελλάδα. Όταν αυτές της μέρες γιορτάζαμε τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας έτυχε να διαβάσω στα ρωσικά ένα απόσπασμα απ’ το πιο σπουδαίο έργο του ποιητή «Το προσκύνημα του Τσάιλτ Хάρολντ». Προσπάθησα να βρω στο Ιντερνέτ μετάφραση του έργου στα ελληνικά, αλλά βρήκα μόνο αποσπάσματα. Η Βικιπαίδεια έχει στοιχειά για το μεγάλο ποίημα, αλλά δεν γράφει πότε και ποιος είχε μεταφράσει το ποίημα. Δε μπορώ να φανταστώ, ότι δεν βρέθηκε ποιητής που θα ήθελε να το μεταφράσει, ή δεν φρόντησε το ελληνικό κράτος για την μετάφραση του έργου…

Οι Εθνικοί ποιητές της Ελλάδας ο Διονύσιος Σολωμός και της Ρωσίας ο Αλεξάνδρ Πούσκιν και Μιχαήλ Λέρμοντοφ είχαν ως πρότυπο τον Λόρδο Μπάυρον.
Το πένθος για τον θάνατό του το 1824 υπήρξε μεγάλο και ο Διονύσιος Σολωμός συνέθεσε μια μακρά ωδή στη μνήμη του, την "Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάυρον".
Η επιρροή του Λόρδου Μπάυρον στα έργα του Πούσκιν είναι πιο αισθητή στα πρώτα του ποιήματα. Σύμφωνα με τον ίδιο τον ποιητή, «τρελάθηκε» με τον Μπάιρον.
Ο νεαρός Λέρμοντοφ ήταν επίσης μεγάλος θαυμαστής του Μπάυρον. Έγραψε: "Όχι, δεν είμαι ο Μπάιρον, αλλά άλλος, άγνωστος ... με ρωσική ψυχή".

Είμαι νέος, αλλά βράζουν στην καρδιά μου τα λόγια,
Τον Μπάυρον θα ‘θελα να φτάσω:
Έχουμε ίδια ψυχή, των ίδιων βασάνων τα υπόγεια,
Ω! πόσο θα ‘θελα να είναι ίδια και η μοίρα που θα συντάσσω.
Μ. Λέρμοντοφ
(μεταφραση δική μου)

Το προσκύνημα του Τσάιλντ Хάρολντ
(απόσπασμα, οι στίχοι 137)

Όμως και εγώ έζησα, κι όχι ανώφελα και αποθαρρυμένος!
Αν και, κατ’ απ’ την θύελλα δυστυχιών, που αλυσοδένει,
Πρόωρα θα σβηστώ, απ’ τους αγώνες συντριμμένος,
Όμως έχω κάτι μέσα μου, που δε θα πεθαίνει,
Που ούτε ο θάνατος, ούτε το πέταγμα του χρόνου,
Και ούτε των εχθρών η διαβολή θα καταστρέψει,
Αυτό στον ηχώ επανειλημμένα θα ξαναζωντανέψει
Και με τη λύπη την καθυστερημένη,
Ίσως θ’ ανησυχεί την αδιαφορία την αφηρημένη.

Λόρδος Μπάυρον
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
1812 (05.04.21)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2021