Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Το κτήνος (μετάφραση)

Το κτήνος (μετάφραση)

Δημιουργός: boofox, Voula

Δεν χωράει, δείτε παρακάτω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Επειδή με τη χθεσινή μου ανάρτηση έλαβα κάποια κακόβουλα προσωπικά μηνύματα όπου βρέθηκα κατηγορούμενη πως χρησιμοποιώ λεξιλόγιο που δεν γνωρίζω τη σημασία του για να εντυπωσιάσω και να το παίξω ψευτοδιανοούμενη, επέλεξα σήμερα να σας γράψω τη μετάφραση της χθεσινής μου ανάρτησης προσαρμοσμένη στη νέα Ελληνική γλώσσα κι όχι να μεταφράσω απλά και μόνο τις λέξεις, αποφεύγοντας όσο γίνεται την αλλοίωση της σημασίας του ποιήματος.
Παρακάτω σας παραθέτω και το πρωτότυπο για όσους θέλουν να το θυμηθούν ή δεν το διάβασαν και θα ήθελαν να το διαβάσουν. Η ακριβής σημασία των λέξεων που χρησιμοποιήθηκαν υπάρχει στα σχόλια.
Ευχαριστώ πολύ αυτούς που με πίστεψαν.

Μέσα σε δάσος πλούσιο κι αυτός σαν άνθος βγαίνει,
με ψεύτικο συναίσθημα το νου να αιχμαλωτίζει,
ο σκοτεινός αντίπαλος που χαρωπά χλευάζει,
το άμοιρο το θύμα του που μυστικά κοιτάζει.

Ο ήγητής ξωπίσω του σε θάμνους καρτερεί,
για να χαϊδέψει στοργικά την κεφαλή του κτήνους,
να το δαμάσει θέλοντας μα όμως δεν πιστεύει,
το θρασύ του πρόσωπο που κοροϊδεύει φίλους.

Εκείνη η μοχθηρία του κι ο χλευασμός πηγάζει,
από τα βάθη της ψυχής και μέσα του εισδύει,
φτωχή από συναίσθημα και αβλαβής θα μοιάζει,
η τεράστια λύσσα του που πάλι τον εμπνέει.

Ανέκφραστος, ψωροπερήφανος, σαν άρχων περιφέρεται,
επιθυμεί το έγκλημα που λαχταρά να πράξει,
γκρινιάρης κι εκδικητικός και σκυθρωπός θα φαίνεται,
το αποτρόπαιο έγκλημα λίγο πριν διαπράξει.

Ψεύτικος και ντροπιαστικός, ουτοπικά ποτίζει,
απάτη που μου στέρησε το συνεχές μου μέλλον,
να σκευωρεί το σήμερα για να καταστρέψει,
την κάθε μου καλή στιγμή και της ζωής τα θέλω.


Πρωτότυπο

Το κτήνος

Μέσα σε δάσος θαλερό κι αυτός σαν θαλλός βγαίνει,
με κίβδηλο συναίσθημα το νου να εμφωλεύει,
ο ζοφερός αντίπαλος που ιλαρός εμπαίζει,
το άμοιρο το θύμα του που μυστικά ελλοχεύει.

Ο ουραγός ξωπίσω του σε θάμνους ενεδρεύει,
για να θωπεύσει στοργικά την κεφαλή του κτήνους,
να γαλουχήσει θέλοντας μα όμως δεν πιστεύει,
το ιταμό του πρόσωπο που βαυκαλίζει φίλους.

Εκείνη η εμπάθεια κι ο εμπαιγμός πηγάζει,
ενδόμυχα υπεισέρχεται και μέσα παρεισφρέει,
πένης από αισθήματα κι αλώβητη θα μοιάζει,
η αβυσσαλέα λύσσα του που πάλι τον εμπνέει.

Άφατος, πτωχαλαζόνας σαν δανδής περιφέρεται,
νείρεται το μίασμα που επιθυμεί να πράξει,
μνησίκακος, μεμψίμοιρης και κατηφής θα φαίνεται,
το απεχθές του ατόπημα λίγο πριν διαπράξει.

Επίπλαστος, επαίσχυντος, με χίμαιρες ποτίζει,
φενάκη που μου στέρησε το ενδελεχές μου μέλλον,
βυσσοδομεί το σήμερα κι επάρατη ορίζει,
την κάθε μου καλή στιγμή και της ζωής τα θέλω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2021