Μπάστε σκύλοι αλέστε !

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μπάστε σκύλοι αλέστε !  </title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μπάστε σκύλοι αλέστε !  </b><p>Δημιουργός: CHЯISTOS P, <i>soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ</i><p><i> ΕΛΕΟΣ βρε παιδιά...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Δεν είναι σωστή λύση αυτό που λέτε να τους αγνοήσουμε και να τους κάνουμε block. Σε αυτή τη σελίδα που είναι σελίδα (υποτίθεται) των ποιητών και που οι περισσότεροι είμαστε (τουλάχιστον ήμασταν) υπερήφανοι για την ύπαρξη της, έχει γίνει μία χάβρα υβρεολόγιου, κακοήθειας, αμετροέπειας και ψυχασθένειας..<br />
<br />
Και το λέω αυτό γιατί πολλοί επικαλούμαστε με συνδέσμους την ύπαρξη της σελίδας και αντί βέβαια οι επισκέπτες να δούνε αυτά που θέλουμε να δούνε, βλέπουν την χυδαιολογία ανθρώπων και θεμάτων που δεν έχουν καμία σχέση με την ποίηση… Αυτό μας ξεφτιλίζει γιατί αφορά την ύπαρξή μας εδώ μέσα, όπου συγχνωτιζόμαστε με κακοήθης ανθρώπους.<br />
<br />
Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία των «αθυρόστομων» εδώ μέσα, όπου αρκετοί έχουμε γράψει ποιήματα για εκεί, αλλά στους εν λόγω διεστραμμένους ούτε καν που τους περνάει από το μυαλό να  επισημάνουν τα γραφόμενα τους σαν «αθυρόστομα»<br />
<br />
Την σελίδα αυτή την βλέπουν οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι σύντροφοί μας, οι συνεργάτες και οι συμπολίτες μας και είναι εντελώς φυσικό να ντρεπόμαστε που υπάρχουμε και εμείς μέσα σε αυτή τη σελίδα. <br />
<br />
Αυτός είναι και ο λόγος που εξανάγκασε την συντριπτική πλειοψηφία των φίλων μας ποιητών να εγκαταλείψουν τους «στίχους» αποσύροντας οι περισσότεροι και τις δημιουργίες τους ή ζητώντας και την οριστική διαγραφή τους από την ιστοσελίδα.<br />
<br />
Ο διαχειριστής της  ιστοσελίδας stixoi.info Galanta, κρατάει εδώ και χρόνια σιγή ιχθύος και βέβαια έχει αποδειχθεί στο διηνεκές, ότι είναι η σωστότερη λύση για την εξέλιξη των όσων συμβαίνουν μέσα σε αυτό το χώρο. Παρόλα αυτά υπήρξε στο παρελθόν μία ή δύο φορές όπου το πράγμα είχε φτάσει στο απροχώρητο (σε πολύ πιο ήπια μορφή) και που προέβη και σε διαγραφές κάποιων μελών που είχαν αντικοινωνική συμπεριφορά και έκαναν μπούλινγκ σε άλλα στιχομέλη.<br />
<br />
Σήμερα η κατάσταση έχει φτάσει στο ακραιφνώς απροχώρητο και είναι απορίας άξιον που δεν έχει κάνει κάποια κίνηση για να μπορέσει να σώσει την σελίδα που πάει για πλήρη απαξίωση και διάλυση. Τα λίγα μέλη που έχουν μείνει και που γράφουν, ωςς πότε θα μπορέσουμε να κρατήσουν αυτές τις Θερμοπύλες.<br />
<br />
Το «μπάστε σκύλοι αλέστε», αυτό πρέπει να σταματήσει πριν κάποια πράγματα θα δούμε να εξελίσσονται με παρεμβάσεις θεσμικών παραγόντων.<br />
<br />
ΕΛΕΟΣ βρε παιδιά...<br />
 	<br />
Ο CHRISTOS P στη ζούγκλα των "στίχων" - και άλλα παραμύθια.<br />
<br />
Πλανεύτηκα στης «ποίησης» την μύηση<br />
κι αισθάνθηκα για λίγο να μ’ αρέσει,<br />
παιδεύτηκα στων λόγων μου την κύηση,<br />
μα ..φάγατε στιχάκια μου σαν ..φέσι<br />
<br />
γιατί ποτέ μου δεν αισθάνθηκα γεννήτορας<br />
μιας σκέψης νέας, μιας ιδέας, μίας γνώσης,<br />
ήμουν απλά, ένας της ρίμας επιβήτορας<br />
κι ενός νοήματος παρμένου σε.. εκπτώσεις…<br />
<br />
Ήταν τα λόγια μου λειψά, με λίγη φρόνηση,<br />
συγκεχυμένα μέσ’ στα ήξεις και τ’ αφίξεις..<br />
μάλλον στο «θέμα» είχα λίγη περιφρόνηση<br />
και μόνο φρόντιζα ωραίες καταλήξεις !<br />
<br />
Έτσι το «λόγο» μου δεν θάρρεψα σαν ποίηση,<br />
μα, μία πλάκα με τους στίχους σαν πεσκέσι,<br />
χωρίς να βιώνω των ηθών μου την εκποίηση<br />
αφού ποτέ μου δεν προέβαλα μια θέση..<br />
<br />
Ήμουν απλά ένας στιχάκιας της παραίτησης,<br />
ένας φευγάτος αρλεκίνος σ’ ένα σόου,<br />
ένας αντίπαλος μανιώδης της απαίτησης,<br />
κι ένας αρχέγονος απόγονος του ζώου..<br />
<br />
.. .. .. ..<br />
Να ! δες λοιπόν ποια είναι η «ποίηση» που φρόντιζα<br />
λέξεις σαθρές, μεγάλα λόγια, κι όμως κούφια<br />
που κάθε πράα ευαισθησία καταπόντιζα<br />
κι όλο στα δύσκολα, σας πέταγα την σκούφια !<br />
<br />
Μα ήμουν τίμιος, κι αυτά τ’ αποδεχόμουνα<br />
και πάντα έλεγα πως ήμουνα αχρείος..<br />
Δεν ήταν δα, και στις προθέσεις, ν’ ανερχόμουνα<br />
γιατί δεν στόχευα σε έπαθλα… κυρίως !<br />
<br />
Όμως κι εδώ λίγο πολύ, σε σας ανάμεσα<br />
είδα ποιήματα σωστά μ’ ευαισθησία !<br />
και λέω πώ πω ! την ζωή μου την χαράμισα<br />
που δεν υπήρξα ποιητής με τέτοια ουσία !<br />
<br />
Μα όταν γύρισ’ ο καιρός κι ήρθαν τα έξαλα<br />
κι ένιωσε ο κάθε, μ’ ένα μείον στα τεφτέρια,<br />
γίναν γοργά οι ευαισθησίες κουραφέξαλα<br />
και βγάλαν όλοι οι «σπουδαίοι» τα μαχαίρια !<br />
<br />
Να ποια ειν’ η «ποίηση» ! Της μάζας η "υπηρέτηση" !..<br />
Αυτή που θα ‘πρεπε ιδέα να ‘ταν, μάλλον.. :<br />
..Σαν σε μια ζούγκλα ο καθένας να ‘χει απαίτηση<br />
να μην φανεί –δήθεν- λειψός από τον άλλον..!<br />
<br />
.. .. ..<br />
Θέλω να φύγω, μ’ εκατό, αν επιτρέπεται..<br />
να τους αφήσω μοναχούς να γίνουν σκόνη...<br />
μα υπάρχουν κι άλλοι, ταπεινοί, που δεν τους πρέπεται<br />
σε τέτοιο τσίρκο τρομερό να μένουν μόνοι...<br />
-.-<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2021</td><td valign=top></td></table><br />