Της νύχτας το κονάκι

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλή υπόλοιπη Κυριακή και καλή Μεγάλη Εβδομάδα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σιμοτινά λαράζουμε, στης νύχτας το κονάκι,
το κρύφιο μας, μιας μυστικής αγάπης, ν' αξιωθούμε,
στιγμές, που τις ξεκλέψαμε, απ' της ερμιάς σμερδάκι,
που μας στοιχειώνει τις ζωές, κι ανάγκη ν' ανεχθούμε...

Σε ατραγάνα ριζιμιά, που τρώγει την αρμύρα,
κουρνιάζουμε, κι ο ήσκιος μας, στ' απόσκοτο, λουφάζει,
απ' τα κλωνιά ευκάλυπτου, της θάλασσας τα μύρα,
οπού μπολιάζει, μ' άχνα του, της καμφουράς που μοιάζει....

Στην αγκαλιά της θάλασσας, χυμά το φεγγαράκι,
και τ' αστρολίθια ρέβουνε, καμμένα απ' τη ζήλια...
Κι εμείς μιλιά δε βγάζουμε, στης νύχτας το κονάκι,
γλαρό ασημοχρύσαφο, σφραγίζει μας τα χείλια…

Oι ψαροπούλες στο γιαλό, στέκουν κατσουφιασμένες,
τ' έχουν φορτί τα δίχτυα τους, τα χιλιομπαλωμένα,
και το κατέχουν, πως, ποτές, νύχτες σελαγισμένες,
δεν θα τις πάν' τα δοιάκια τους, σε πόστα ζηλεμένα.

Τις πόρτες κλείνουν, πίσω μας, οι μάνες, και η πόλη,
μες στα σπιτάκια τ' άσπρα της, ανάπαψη γυρεύει,
αρόδου κάποιο φορτηγό, τραβά σ' αροξοβόλι,
και με τις φαναριέρες του, τη ρότα σημαδεύει.

Τ' ανέμι, μοναχά, περνά, χωρίς να μας γνωρίζει,
και ξεσγαρίζει, βγάζοντας παράξενες τσιρίδες,
ωσάν μαρνέρος που μεθά, στα καπηλιά κι αφρίζει,
για ψέματα που του 'πανε, σκαντάγια και πυξίδες…

Κι εμείς ευκή δεν κάνουμε, στ' αστρόβολα σαν λιώνουν,
με έπαρση προσωρινή και κούδες λαμπροφόρες.
Στο κρύφιο, το κονάκι μας της νύχτας, μετανιώνουν,
τα στόματα, μη σκιάξουνε τις μαγικές τις ώρες…

Μα σαν φανούνε ψαρευτές, τα δίχτυα να μπαλώσουν,
αγάλια μουρμουρίζοντας, κάποιο παλιό κοτσάκι,
τι θα σκορπίσουμε, για μας σκιάζουμαι, μη θαμπώσουν,
οι μνήμες απ' το μυστικό, της νύχτας μας κονάκι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2021