Στου χρόνου τα μονοπάτια

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα ήθελα απόψε μέσα στα μονοπάτια του χρόνου να χαθώ
παιδί σαν κάποτε πάλι για λίγο να γίνω και ξανά να ονειρευτώ.

Με τους φίλους τους παλιούς στους δρόμους χαρούμενοι να βρεθούμε
με τις νεράιδες των παλιών καιρών και τις πριγκίπισσες των παραμυθιών να ερωτευτούμε.

Μέσα σε νύχτα καλοκαιρινή μέχρι τα άστρα να ανατείλουν τα τραγούδια μας να αντηχούνε
ιππότες τον χειμώνα θα είμαστε και τα σπαθιά μας δράκους και θηρία θα χτυπούνε.

Τα ποδήλατα μας καράβια που υψώνονται στον αχανή ουρανό με αόρατα φτερά
πέρα από τα σκοτάδια του κόσμου μας ταξιδεύουν στου Παραδείσου τα νερά.

Πάνω στο δέντρο το παλιό σαν αηδόνια της άνοιξης να μαζευτούμε
σε ορίζοντες ξένους για την πολιτεία των σκιών να ανοιχτούμε.

Στην σοφίτα την παλιά νοητά μέσα στον ύπνο μου και πάλι θα βρεθώ
καιρούς αθώους και ξεχασμένους μέσα στην ησυχία να θυμηθώ.

Χρήστος Βασιλόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2021