Αν θες να μάθεις τι είμαι

Δημιουργός: Τσολάκης Ιωάννης, Αθάνατο Στάχυ

Ένα πρόχειρο άτεχνο γράψιμο like me <3 (καλυφθείτε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βαριά τα κτήρια πατούν πάνω στα χώματα
ψυχές σαπίζουνε μέσα σε άδεια δώματα
ξυπνάν οι ανάγκες των ανθρώπων απ τα χαράματα
τις βλέπει ο θάνατος μετά ξεσπά σε κλάματα

"Κάποτε ρώτησες τι είμαι,
Θες στα αληθεια να μάθεις;"

Περασαν χρονια

Είμαι το στάχι που πέθανε στα αλώνια
σπόρος που ξαναφύτρωσε στου Ολύμπου τα πριόνια
αλλάζω πορεία κάθε που χαράζει
είμαι αυτο που με τα πάντα μοιαζει
ένα τίποτα στα πάντα που σε τρομάζει
μοναδικός αυτοφυές πάνω στο αστερισμό
δεν βγαίνει νόημα σε ότι πω
δεν έχω λόγο για να με εδώ
μα ήμουν πάντα εκεί

"η αυτοδικια λένε ειναι κατι ιερο"

Έτρεμα και φώναζα δίπλα μου μείνε, στο φως
τωρα στηνω τελετη μες
το σκοτάδι της νύχτας
ο αέρας φέρνει μυρωδιές από αίμα
στα γόνατα παρακαλάνε,
κι ολα τους μοιάζουν σα ψέμα
η αλήθεια σα λαιμητόμος
για τα ανθρωπάκια
που σκιαζονται οταν τελιωνει ο χρονος
και γω που νομιζω πως ειμαι ο μονος


πνευμα και σωμα μιερο
δεν γραφω για κανενα σκοπο
στις κορφες των βουνων ξαγρυπνω
το δερμα των εχθρων φυλαχτο
σφιγγω στα χερια,
περνάω τις στιγμές χαζεύοντας τα παγωμενα μου χνωτα
κι είναι μονάχα
οι ψυχες των σκυλιων που μου φυλανε τα νώτα
κουβαλώ
ενα μυαλο γεματο με εμονες
μια καρδια που αγαπα μοναχα δαιμονες

"Θες να μάθεις ; "

Αν ψάχνεις απαντήσεις να ανοίξεις τα στήθια
Η αληθεια προυποθετει πόνο
πόνο, πόνο, πόνο
η μονη αληθεια ειναι το τίποτα
για αυτο κοιτα να γιορτάζεις
δίχως αιτία την κάθε στιγμή
κι έφυγες τρέχοντας πριν την αυγή
οταν σου ειπα
ελα για να γιορτασουμε
αναμεσα σε βασανισμενες ψυχες
φωτια να τους βαλουμε
να δουμε επιτελους
φλογες ψυχρες, φλογες καυτες
επιτυμβιοι τελους
κορμια να χορευουν
το χορο του ελεους
και γω το χωρό του ζαλογου

μα δεν πεθανα στο τέλος της πρόσκρουσης
παντα ετσι στραβωνε
και δεν τέλιωνε
αθανατη ιδεα
λογια που διναν ελπιδες
σε γυρευαν λιγο αργοτερα
αιχμηρα σαν λεπιδες
μα δε μ ακουμπανε


ο χρονος κανει τα παντα μια μουτζουρα θολη
καλλιεργώ την αγάπη
μα ξερνάνε στο χώμα μου χολή
οποιος ξεχναει ειναι ο πρωτος πεσων
26 χρονια μετα ακομα παθων
ειμαι
λουσμενος στο φως η στο σκοταδι
αναλογα το πως το βλεπεις
μα ημουν παντα εκει


τωρα
προσκυνώ την ύπαρξη
μα η υπαρξη λυσσαει
λυσσαει για να σας φαει
κι ας ειστε παιδια της
λυσσαει, και δεν ξεχναει
πατημενη χιλιες φορες
πεταμενη στην ακρη του δρομου
φτυνει αιμα και νιωθω το αιμα σαν να ταν δικο μου
καθε ανθρωπο που δεν την σεβαστηκε βλεπω εχθρο μου
ειναι μαυρο το πεπλο που φέρνω
ταπεινός παρατηρητής
ο πιο επικύνδυνος πολέμιστης
σχίζω το λαιμό σου πριν το σκεφτείς

Αν θες να μάθεις τι είμαι
Δεν έχεις παρά να κοιτάξεις τον καθρέφτη σου
και να βουτήξεις στα βάθη της ψυχής σου.

Κι είναι ο χρόνος που κάποτε ξεψύχησε στο κρεβάτι μου
Και τώρα τι ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2021