Κει στην Αρκαδική τη πύλη.....ε

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Για την γενέτειρα μου , για την πατρίδα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρή καρδιά μου δεν βαστώ
το φως του Αποσπερίτη
στα χέρια μου να μην κρατώ
στης θλίψης μου τη σκήτη.

Εμπόροι βγήκαν στις κορφές
πουλήσαν τα θυμάρια μου
τις παιδικές μας τις μορφές
που` χα προσκυνητάρια μου.

Μικρή καρδιά μου δεν μπορώ
γκρίζα να λεν τη γαλανή μου
αφήνω αράδες στο σταυρό
καρφί, κοντάρι η γη μου.

Κόβω ένα κλωνί ελιάς
ψηλά, πάνω στο Κοτρώνι
ένα κλαδί τρανής μυρτιάς
για τον Κολοκοτρώνη.

Κι` όλο γυρνώ, όλο γυρνώ
κει στην Αρχαία Μεσσήνη
πατώ το χώμα κι` αγρυπνώ,
το παιδικό μου κομποσκοίνι.

Μαζεύω ένα μικρό χαλίκι
στην ακριβή μου την πλανεύτρα
κι` όλο ουρλιάζουν γύρω λύκοι
κι` ειν σκουριασμένη η φαρέτρα.

Μαζεύω στάχια τ` Αλωνάρη
μα οι μύλοι έχουνε σιγήσει
χλωμό ετούτο το φεγγάρι
τ` αμπέλια μας, ποιος θα τρυγήσει!

Μικρή καρδιά μου, αιμοραγεις
πιάνεις στημόνι, πιάνεις φάδι
ζητάς τα τέκνα της οργής
να γίνουν οικουμένης φάροι.

Φάροι, ένα νήμα να πιαστείς
μια ελπίδα να τρυγήσεις
στο γέρμα σου της διαδρομής
ροδιά, μικρή μου, μη λυγίσεις.

Μην τον εδώσεις τον ανθό
σε βάρβαρων μαχαίρια
αυτοί σταυρώσαν το Χριστό
έχουν αίμα στα χέρια.

Παλεύω με τους λογισμούς
κι` όλο μπαλώνω ένα ξέφτι
μετρώ τριγύρω αριθμούς
κι` ένα λαό παρία, ικέτη.

Μικρή καρδιά μου τα περιστέρια
έχουν μια θλίψη από καιρό
λιόκλαρα δεν κρατούν στα χέρια
γκρίζο τοπίο και λερό.

Κι` όλο γυρνάς κι` όλο γυρνάς
στις παιδικές τις θύμησες
επαναστάτες δεν ξεχνάς
μια λύτρωση, αποθύμησες

Του Ζέφυρου την κόρη
την βγάλανε στις αγορές
δεν είναι τούτοι δω μαστόροι
γρόσια κρατάνε και συ κλαις.

Μετρούν, ζυγίζουν και πουλούν
το χώμα σου ψυχή μου
τα φυλλοκάρδια σου πονούν.
Ξέφραγο αμπέλι η γη μου.

..........................Η συνέχεια αύριο............,

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2021