Στα υψώματα έγραφε, πατρίς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα.....και ένα αγωνιστικό, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πηγαίναμε προς τα ψηλά
στου Ζέφυρου το σπίτι
κι` ήταν τα όνειρα πολλά
με τη ψυχή μας, κτίστη.

Στοχεύαμε του φεγγαριού
τη λάμψη στα ουράνια,
ήταν τα χρόνια του καημού,
στα χέρια μας δικριάνια.

Προσμέναμε γλυκό καρπό
στου θέρισσου τ` αλώνια,
είχαμε στη ζωή σκοπό
της μιας ελιάς τα κλώνια.

Ζούδια και φίδια στο στρατί
που αλλάζανε το δέρμα
μα μεις προσμέναμε γιορτή
σε ρόδινο ένα γέρμα.

Διψάσαμε στα τρίστρατα
κι` ήταν ξερό το χώμα
κι` είπα ψυχή μου χτύπατα
όσα πονούν το σώμα.

Γυρεύαμε ήλιο τρανό
κι` όλης της γης τ` αστέρια,
γαλάζιο, μπλέ τον ουρανό
μες στα δικά μας χέρια.

Ήταν ο κάματος βαρύς
με δανεικά παπούτσια
κι` ήταν ο δρόμος της ζωής
που μας μιλούσε, ίσια.

Κόψαμε δυο κλαδιά μυρτιάς
μια αγκαλιά θυμάρι,
στα μέρη της ξερολιθιάς
που` χαν οι ήρωες, καμάρι.

Σκάψαμε τη μάνα γης
με χέρια του ξωμάχου
βρήκαμε νάμα της πηγής
στα ριζά ενός βράχου.

Σκύψαμε κι` ήπιαμε νερό
σ` ένα ασημένιο τάσι
κι` είχαμε φίλο πορφυρό
μες στου καρπού λιοστάσι.

Εμείς οι ταπεινοί της γης
και πίσω μας χιλιάδες.
Στα υψώματα έγραφε, πατρίς
προσμένει, τους χτιστάδες.

Αδαμοπούλου Γεωργία
30-6-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-06-2021