Εγώ και οι Στυσεις μου Δημιουργός: Σπύρος Αντωνόπουλος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info "Στα τεσσερα και ας είναι και δεκατέσσερα", συνήθιζε να αστειεύεται ο Γιώργος, και ένα πονηρό χαμόγελο φωτιζε το άσχημο και τριχωτο του πρόσωπο. Καθότι σεξομανής, είχε την συνήθεια να επισκέπτεται νεανικά καφέ και να πίνει την πορτοκαλάδα του παρατηρώντας τα κωλαράκια αγουρων κορασίδων που χοροπηδουσαν γύρω του. Αντιθέτως εμένα, μου άρεσαν οι ώριμες, οι μεγάλες κυρίες. Αν είχε ένα αστείο και γι αυτό, ο Γιώργος πιθανώς να έλεγε "Στα τεσσερα αν είναι πάνω από σαράντα τέσσερα".
Όχι ότι δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με κορίτσια νεαρότερης ηλικίας. Για παράδειγμα, αυνανιζομουν συνεχώς με την κόρη του γείτονα. Περίμενα πίσω από το παράθυρο μου να φανει, σκεπτόμενος τα μικρά σφιχτά της στήθη, και όταν τελικά έκανε την εμφάνισή της τελείωνα ανυπερασπιστος πάνω στις κουρτίνες. Ωστόσο το γκρουπ που με συγκλονίζε ήταν διαφορετικο. Επρόκειτω για γυναίκες μιας άλλης ηλικίας, μεγάλες, σιτεμενες με ρυτίδες. Γυναίκες κουρασμενες, σημαδεμενες, ταλαιπωρημενες από τις υποχρεώσεις της ζωής, γυναίκες που μια νέα αρχή, μια νέα κατάσταση, ένα σεξουαλικο συμβάν θα τις έκανε να ξανανιωσουν. Θα τους έφερνε ξανα σε επαφή με τον νεανικό τους εαυτό και της ορμές μιας άλλης, ξεχασμένης εποχής.
Πως να ξεχάσω εκείνο το καλοκαίρι στο νησί; Πόση προσπάθεια είχα καταβάλλει για να κρύψω τις στυσεις μου; Ας μην ψεύδομαι, ελάχιστη. Έπλενα τα αυτοκίνητα του μαγαζιού, και συνήθιζα να τρίβω το πέος μου στους προφυλακτηρες μπροστά σε περαστικες γιαγιάδες - τουρίστριες, κυριως από τις βόρειες ευρωπαϊκές χωρες. Ετρωγαν τα θαλασσινά τους στο απέναντι εστιατόριο και με έβλεπαν να τον μαλλασω με αριστοτεχνικες κινήσεις πάνω σε άψυχα αντικείμενα. Αυτές καταπιναν τον ξυδατο γαυρο τους και εγώ εκσπερματωνα μέσα στο βρακι μου. Από ένα σημείο και μετά, και ενώ είχα εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να πηδηξω κάποια από αυτές, διαψεύστηκα όταν μια παρέα με προσεγγισε, την ώρα που έδινα σόου σε ένα αμάξι, και μου ζήτησε τις ακολουθήσω στην παραλια.
Η Αλεξάνδρα από τη Σερβια, γύρω στα πενήντα πέντε, ήταν η μεγαλύτερη από αυτές και η είχε και το θράσος να μου ριχτεί πρώτη. Ορμηξε κατευθείαν στον σκληρό μου πουτσο. Τον έβαλε στο στόμα της και τον ρούφηξε μεθοδικά. Αγχώθηκα στην ιδέα της γρηγορης εκσπερματωσης, ποσο μάλλον όταν με περιμεναν άλλες δύο, αλλά συγκρατηθηκα, οταν ανέβηκε πάνω μου και μου πρόσφερε ευγενικά το ζουμερό της μουνακι. Οι άλλες δύο μπήκαν στο κόλπο, και ξεκίνησαν να μου ρουφουν τους όρχεις την ώρα που μπαινοβγαινα αργά αλλά σταθερά στην Αλεξάνδρα. Δεν άντεξα, εχυσα μεσα της σχεδόν ακαριαία. Αυτή μου το ανταπέδωσε με ένα χαμογελο. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μπορούσα να συνεχισω, ωστόσο είχα προνοησει. Νetra έλεγαν το σκεύασμα, και προκαλούσε σταθερή στύση για εβδομήντα δύο ώρες. Έπιασα την χοντρουλα από αυτες, την Μιλενα, την γύρισα στα τέσσερα και εσπρωξα το πέος μου όσο πιο βαθιά μπορούσα. Ούρλιαξε αλλά δεν με ενδιέφερε αν μας επερναν χαμπάρι. Αυτή την γαμησα σκληρά, όσο πιο δυνατά μπορούσα, μπροστά στα βλέμματα των άλλων δύο, οι οποίες δεν συμμετείχαν ενεργά πάρα παρατηρούσαν αυτό το πορτραίτο του Μπεναιμ να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Η Μιλενα βογγουσε, έβγαζε αναρθρες κραυγές και έχωνε βαθιά τα δάχτυλα της στην άμμο. Την βούτηξα από τα μαλλιά και την εχυσα στο πρόσωπο. Το σπέρμα μου κόλλησε στα μαλλιά της και στα φρύδια της. Καυλωσα περισσότερο με αυτή μου την πράξη, και αναρωτήθηκα τι μας είχε απομείνει. Η Σοφία. Με ενα κωλο σαν υπετροφικο ροδάκινο, αποφάσισα να στοχευσω διαφορετικά το κορμί της. Ο πόνος δεν μπορούσε να ξεπεράσει την ηδονή. Γέμισα την τρύπα της με ότι είχε απομείνει από το καυτό μου υγρο, και έτρεξα στην θαλλασα να πλύνω τις ακαθαρσίες.
Δεν ήταν η τελευταία φορά που ένα τέτοιο meeting θα λαβαινε χώρα εκείνο το καλοκαίρι. Μετάνιωσα ωστόσο που δεν κάρφωσα και εκείνη την 64χρονη μου χαιδευε τον ποπό. Άλλο αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Μετάνιωσα για αρκετά, άνα τα χρόνια. Από τότε πάντως, γευομενος τέτοιους καρπούς, με βρίσκει κανείς συνεχώς μέσα σε οικογενειακά σπίτια, να περιμένω υπομονετικα δτις ντουλάπες και να επισκέπτομαι τους καλύτερους ραφτες της πόλης σε τακτική βάση.
Λένε πως κάποιοι είναι καλλιτεχνες και παράγουν τέχνη, ενώ πως κάποιοι άλλοι ποιουν τέχνη με τη ζωή τους. Έτσι και εγώ, δημιουργώ ψηφιδωτά με σπέρμα στα πρόσωπα ωριμων γυναικων, γεμίζω τα αυλάκια με τις ρυτίδες τους, φέρνω ένα ξεασχμενο χαμόγελο πίσω στα χείλη τους. Ο παλιοφιλος ο Γιώργος θα ηταν περήφανος για μένα. Και ας έχουμε διαφορετικό target group. Δεν τρέχει και τίποτα. Ο καθένας με τα βίτσια του. Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-07-2021 | |