Τα φωτεινά του κόσμου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκέψεις πικρές, σκέψεις θολές,
ένα τελευταίο αντίο,
πίκρα στα χείλη κι` άδικο
τα χρόνια φύγαν σαν νερό
και πιάνει να βραδιάσει,
μήτε το αντίο της ψυχής
που παραμύθι μοιάζει.

Για όνειρα που μείναν μισά,
για τις μεγάλες προσδοκίες,
σκέψεις δικές, σκέψεις θολές.
Και λες, ήμουν ποταμός
ζωγράφιζα με την αλήθεια,
τα λόγια μου, δικός σωσμός
και λέγαν, παραμύθια!

Μια χαρακιά, δυο χαρακιές,
γκρίζο το σούρουπο βαθύ
δεν θα` βει το φεγγάρι,
ένα σου δάκρυ κύλησε
κι` είπες, θα ξημερώσει
είπες θα κάνει ξαστεριά.
Έχει ο θεός θα δώσει
κι` είπες...
όλα έχουν τελειώσει.

Μάζεψε ένα κομμάτι ακόμα
μες στης ψυχής τη ζυγαριά
να σμίξει με τ` αγκάθια
ένα καρφί στο δι` ευχών
κι` όλο ανεβαίνεις τη σκάλα,
στο γκρίζο κόσμο των σκιών.
Είπες, πως θα γεράσω
να μην γυρέψω άλλα.

Σκέψεις πικρές, σκέψεις θολές
κι` ένα καθρέφτη πόθο
για κείνα που δεν άκουσες
για εκείνα που δεν είπες.
Τόσο πολύ που αγάπησες.
Τα φωτεινά του κόσμου!
ψυχή μου, πως προσπάθησες.

Αδαμοπούλου Γεωργία
28-7-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2021