Αποβραδο

Δημιουργός: spil †, Σπήλιος Παπαγιαννόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΠΟΒΡΑΔΟ ...


Μουντή η ομίχλη είχε στην κάμαρα κρυφτεί
καρτερικά μιά γκρίζα υφαίνοντας παγίδα
στ΄ ολόγραμμά μου, πριν γυμνό απαγχονιστεί
με τού σταυρού μου τη φτηνή, λερή αλυσίδα .

Σε γύμνια οι τοίχοι ξέθωροι , ραχητικοί
δάκρυα ξερνούσαν από πίκρα και υγρασία .
Μιά κούκλα ακέφαλη καί μι’ άρπα παιδική
μ εκλιπαρούσανε βουβά γιά ευθανασία .

Χάρβαλα το έχει μου καί τ΄ άπλυτα σωρό
κι ένα τριμμένο πανωφόρι, πεταμένο .
Ο,τι ορίζω κι έχει αντέξει στον καιρό ,
είναι ένα όνειρο φριχτά λεηλατημένο .

Δυό, τρείς στιγμές πού, ξεχειλώνοντας νωθρά
γέμισαν θύμησες την άδεια υπόστασή μου .
Τού Αι Βασίλη τα σπασμένα του έλκηθρα
κι η κώφωσή του σε μιά αθώα παράκλησή μου .

Βαραίνει ο χώρος μου σαν τάφου αναπαμός .
Η απουσία σου, σκιών προσκυνητάρι .
Κάπου στα σπλάχνα μου ένας πόθος σκοτεινός,
ζητάει απ το φως σε ένα φευγιό του να με πάρει .

Με δίψα ανοίγω όλα τα ξώφυλλα με βιά
να βρεί κερκόπορτα ο ήλιος, να με αλώσει.
Με στέρνο - στόχο, μιάν αχτίδα - μαχαιριά
γυρεύω, διάπυρη, να μ΄ αποτελειώσει .

Κι έκλαψα πέφτοντας στα γόνατα, πνιχτά,
πού είδα τού ήλιου τ΄ άπειρα νεκρά κομμάτια .
Κι απ τα παντζούρια, πού είχα αφήσει ανοιχτά,
ένα σου απόβραδο μου σκότισε τα μάτια .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2006