Τα πάθη του έρωτα.-

Δημιουργός: Απόλλων2061, Χ.Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περασμένη η ώρα στο καφέ
σε μια γωνία κάθεται αυτός
κι από μέσα εκείνη
με το τσιγάρο της ξεκούρασης στο χέρι.

Άλλοι δεν υπήρχαν εκεί ,
ήταν μονάχοι οι δυό τους
μέσα στις σκέψεις τους χαμένοι .

Η ζωή τους έπαιζε άσχημο παιχνίδι
δεν ένωσε τους χρονικούς τους ορίζοντες
σκίασε τις ζωές τους με αμφίδρομες διαδρομές
οι ψυχές τους ήταν ενωμένες πορεύονταν μαζί
τα σώματά του όμως χωρίς σημάδια στα σεντόνια.

Ζωές με αντιφάσεις κι αμφιβολίες
κι ο καημός τρώει τα σωθικά τους συνεχώς.
Αυτή να ζει στην αμφιβολία και το φόβο
παλεύωντας με τα συναισθήματα και τη λογική

Αυτός να ζει τη δυστυχία
στο σκότος του πάθους
χωρίς να γνωρίζει τι θέλει αληθινά ,
διατελώντας σε κατάσταση διαλογισμού
διεισδύωντας στην α νοηματική νύχτα
αγνοώντας κάθε λογική
της συμπεριφοράς και της ζωής.

Ο πόθος του δεν παύει να πάλλεται
στο φανταχτερό σκοτάδι της ύπαρξής του
είναι θρονιασμένος στο θρόνο της μοναξιάς του
στο σκοτεινό επίκεντρο του έρωτα
άραγε η άβυσσος αυτή θα τον εκμηδενίσει ;

Ο θλιβερός ύμνος άρχισε να φθίνει
περνάει από ήρεμα λιβάδια ή ονειρεύεται
το όραμα πως τάχα ένας νέος έρωτας
διώχνει μακριά τη ζοφερή καταχνιά
σε μακρινούς ατραπούς
και σκοτεινούς δίχως σαφήνεια .
Η νύχτα γίνεται σκοτεινότερη
κι η φωτεινή πύλη πιότερο μακρινή.

Δε τον ενοχλεί που δε την αγγίζει
αλλά που την αγγίζει ο άλλος
γιατί αυτός δε την αγαπάει όσο αυτός.
Τον ενοχλεί η αδικία στην οποία συμμετέχει,
τον ενοχλεί η ελαφρότητα που αντιμετωπίζει τον έρωτα .

Θαρρείς τον στεφανώνει με άνθη
αλλά είναι αγκάθια ξυλοκέρατου
που αφήνουν βαθιές πληγές.
Βυθίζεται στη δύνη του φωτός
μετά την αιώνια νύχτα.

Τον ανέστησε στην αληθινή ζωή
γαληνεμένο , πράο, ζωντανό.
Η αγάπη δε χειραγώγησε τα πάθη τους
ούτε τα τιθάσευσε όσο έπρεπε ,
οδήγησαν τους εαυτούς τους
στην σιγουριά του τέλους.

Ο πόθος του δεν παύει να πάλλεται
στο φανταχτερό σκοτάδι της ύπαρξης
θρονιασμένος στο θρόνο της μοναξιάς του
στο σκοτεινό επίκεντρο του έρωτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2021