Με δίχως τα ζαγάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ας αλλάξουμε λίγο σήμερα, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν αυγή
σαν πήραμε το
δρόμο.
Που είχε πέτρες
βουνά και κόκκινα
στουρνάρια.
Έβρεχε ο θεός,
έβρεχε ο θεός.
Γλυστρούσαμε
στις λάσπες και τα
χώματα.
Ψυχή μισή.
Και ένας αχός
χιλιάδων
ν` ακούγεται στα
πέρατα.
Θα φτάσουμε.

Βγήκαν τα σαλιγκάρια
στις μάντρες
να` χουμε συντροφιά
κι` οι λεύκες έγειραν
τ` ασημιά τους
κεφάλια.
Γέμισε η πλάση
δεντρολίβανα,
μια ευλογία
για την προσπάθεια.
Νέοι, γέροι, παιδιά
κορίτσια με τα κλαρωτά
φουστάνια.
Κι` έβρεχε ο θεός
στη γη του δημιουργού
που την είχαν, από καιρό
κουρσέψει.

Αιντε παιδιά θα
φτάσουμε.
Θ` ανοίξει ο καιρός
ήλιος θα βγει
ηλιάτορας
να φωτίσει τα
βήματα μας.
Να βγει καινούριο
φύτρο να
θεριέψουν τα
σιτάρια.
Αιντε και θα
ανεβούμε θα
ζήσουμε
θα ζούμε.
Με δίχως τα
ζαγάρια

Αδαμοπούλου Γεωργία
5-10-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2021