Σκοτεινή μαύρη θάλασσα

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκοτεινή μαύρη θάλασσα, που σαν πέρλα κάτω από το φως της Σελήνης γυαλίζεις
όταν τα φώτα του μάταιου κόσμου χάνονται την ψυχή μου στο μαγικό σου βυθό την βυθίζεις.
Όταν η νύχτα απλώνεται και με τυλίγει στην μεταξένια της αγκαλιά
τότε μου αρέσει να σε αντικρίζω ταξιδεύοντας μέσα σε όνειρα αθώα και απατηλά.

Μέσα στην ησυχία ακούω ένα τραγούδι από των βράχων τις κορυφές
από το στόμα μιας κόρης θλιμμένης έρχεται που έσβησε πριν από πολλές γενιές.
Μα το άσμα της ακούγεται ακόμη στου αέρα την πνοή
για μια αγάπη αληθινή μιλάει που χάθηκε μια ματωμένη χαραυγή.

Σκοτεινή μαύρη θάλασσα, στην άπληστη σου αγκαλιά παγίδεψες της κόρης το άνθος το ποθητό
δάκρυα και μοναξιά της χάρισες και την έντυσες σαν την νύχτα με ένα φόρεμα ζοφερό.
Τα κύματα σου περήφανη βασίλισσα για να ραγίζεις των θνητών τις καρδιές μην τα υψώνεις
η αγκαλιά σου γαλήνια να είναι και τους ταξιδιώτες με τις αγάπες τους να ενώνεις.

Της κόρης το τραγούδι χάνεται μέσα στο λυκαυγές και επιστρέφει του κόσμου η βοή
στην ακτή πάλι μια βραδιά θα επιστρέψω για να δώσει στα γλυκά όνειρα μου νέα πνοή.
Θάλασσα που σε ποιητές και ερωτευμένους τραγουδιστές έμπνευση χαρίζεις
πες μου που είναι η γυναίκα εκείνη που ακόμη περπατάει μέσα στις σκιές εσύ είμαι βέβαιος γνωρίζεις.

Χρήστος Βασιλόπουλος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2021