Να το δώσουμε το κορίτσι μωρή Μάρω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, τα αγκάθια που πονούν ακόμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να το δώσουμε μωρή Μάρω?
Να το δώσουμε το κορίτσι μωρή Μάρω?
Τα βράδια στη σπηλιά,
δεν μιλούσε η μάνα.
Να το δώσουμε, θα μάθει γράμματα, θα
έχει απ` όλα, θα σπουδάσει.
Δεν μιλούσε η μάνα.
Ήταν τότε η Μεταξία 9 χρόνων
μεγάλο παιδί πια
κι` η νονά της πίεζε για την υιοθεσία.
Μαύρες νύχτες για την μάνα μα και
για τον πατέρα, απ` όσα έμαθα όταν
μεγάλωσα.
Και έτσι την δώσανε την Μεταξία,
στο ίδιο χωριό λίγα σπίτια πιο κάτω.
Και εδώ άρχισε ο γολγοθάς για τη
Μεταξούλα.
Η νονά της, άνθρωπος της εκκλησίας
δεν την άφηνε να έρθει ποτέ σε μας.
Τη Μεταξούλα που είχε τώρα χρυσά
σκουλαρίκια και τα ζήλευε τόσο πολύ
η Βενετσιάνα.
δεν είχε όμως τη μάνα και όλα μας.
Περάσαν τα χρόνια πάντα η μάνα πεταγόταν
τις νύχτες από το κρεβάτι και φώναζε
Μεταξία, Μεταξία.
Όταν γριούλα πια έπαθε το εγκεφαλικό
όλους μας έλεγε.....Μεταξία, άντρες
γυναίκες.
Η αδερφή μου κουβάλησε 60 χρόνια
το βάρος αυτής της υιοθεσίας, έλεγε
ας έμενα μαζί σας κι` ας έτρωγα και
εγώ, ψωμί με λάδι.
Όταν έγινε πια 18-20 χρόνων κατέβαινε
στο χωριό και πρώτα ερχόταν στη μάνα
και μετά πήγαινε στη νονά της.
Είχε καημό μια ζωή, μα ήξερε ότι έφταιγε
η ανέχεια, η φτώχεια.
Η ζωή τα έφερε έτσι και έμεινα με την
Μεταξία από τα 14μου, τη λάτρεψα δια βίου.
Και αυτή δεν άφησε την μάνα μοναχή
όταν αρρώστησε, έκατσε στο προσκεφάλι
της, μέχρι τέλους.
Όταν μας έλεγε η μάνα όλους, Μεταξία
της είπα----καρδιά μου δες την τρικυμία
μιας ζωής , τον πόνο!

Αδαμοπούλου Γεωργία
20-10-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2021