Η Οδύσσεια ενός Ψεκασμένου {στο ικρίωμα}

Δημιουργός: Κολοβή Αλεπού, Ε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρα τη μάσκα σου σωστά!
Φώναξε μια γιαγιούλα,
Που φόραγε μάσκα διπλή.
Μ’ έπιασε αναγούλα…

Στο αστικό βρισκόμασταν
Και ήμουν αφηρημένος.
Το κάλυμμα κατέβασα.
Θα έσκαγα ο καημένος.

Ο διπλανός με κοίταζε
Βαθιά εξοργισμένος,
Που τόλμησα τ' αμάρτημα.
Ανάρχας, επομένως…

Κι ένα παιδάκι οκτάχρονο,
Πού ‘χε γερόντου όψη,
Με μια τσιρίδα κόντεψε
Να με αφαλοκόψει.

Δεν είσαι, ως θα όφειλες,
Νομοταγής πολίτης.
Δε σέβεσαι τις εντολές.
Είσαι βέρος κοπρίτης.

Βαριά με κατηγόρησε,
Δίχως μπορεί και ίσως.
Και οι επιβάτες άρχισαν
Να εκτοξεύουν μίσος.

Γιατί βγάζεις το φίμωτρο;
Γιατί το τεστ αρνείσαι;
Γιατί δε θες να τρυπηθείς
Και σαν εμάς δεν είσαι;

Δε δέχεσαι να εξεταστείς,
Αν είσαι μολυσμένος.
Και προσωπίδα δε φοράς.
Είσαι σεσημασμένος!

Να μάθεις να τηρείς πιστά
Τα μέτρα της παράνοιας.
Για το καλό του διπλανού,
Της τάξης, της Ασφάλειας.

Προσκύνα τους ειδήμονες.
Μη φέρνεις αντιρρήσεις.
Πλήρωνε, τρέμε, μη μιλάς.
Κάνε και κυβιστήσεις.

Τους Άριστους δεν τους τιμάς.
Πτυχίο έχεις του ψέκα.
Απόμεινες μονάχος σου.
Άριστα πήρες δέκα…

Απ’ τη δουλειά σ’ απέλυσαν.
Καφέ πίνεις στο πάρκο.
Επαναστάτης το ‘παιξες;
Σε περιμένει μπάρκο.

Ουρλιάζανε, με σκούνταγαν.
Βίαια με στριμώξαν.
Στη στάση η πόρτα άνοιξε
Κι όλοι μαζί με σμπρώξαν.

Κατάφερα και γλίτωσα,
Μα είμαι λαβωμένος,
Απ’ των ανθρώπων την οργή,
Τ’ αβυσσαλέο μένος.

Είμαι δημόσιος κίνδυνος
Και βρομερό σκουπίδι.
Βδέλυγμα σπάνιο, φοβερό.
Καταραμένο φίδι.

Νιώθω τεράστια μοναξιά,
Μα είμ’ αποφασισμένος,
Στο εξής να ζω ελεύθερος
Και όχι τρομαγμένος.

Μόνος θα ζω, εξόριστος
Απ’ όλα κι από όλους.
Να μείνουν πίσω οι "καθαροί"
(Διαλέξτε)
* Να γλείφουν πλούσιους κ…
* Να δένουνε στους μ…
* Να παίζουν πρώτους ρ…
* Να ρίχνουνε τους β…
* Μ’ άριστους ιοβόλους



https://kolobooks.com/2021/11/10/ardakia/?fbclid=IwAR2AAFJCCNwDMHv2Ftz5BbXa3iglRZJhfEFA1J9tO9p3IEIfLdvo58h4IAc

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2021