το ονειρο Δημιουργός: Gitana mia, Γ.Τ. https://www.youtube.com/watch?v=1IcKNq5qiu0 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είδα ένα όνειρο απόψε.
Περίεργο όνειρο, απ αυτά που το πρωί σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν το έζησες πραγματικά ή απλά ξεπήδησε απ το ασυνείδητο σου...
Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο εκτυλισσόταν ήταν το σήμερα...Το σήμερα της Ευρωπαικής Ενωσης , το σήμερα των μνημονίων (έμμεσων και άμεσων) το σήμερα του κοροναιού το σήμερα του Θανάτου, της Ζωής, της στιγμής , της αγάπης του μίσους , της αδιαφορίας, του συμφέροντος, του "κάνω τουμπεκί ψιλοκομμένο" και της επιβολής.
Ο τόπος, ένα σκοτεινό στενό, άγνωστο δρομάκι , ένα πλακόστρωτο καλντερίμι, σίγουρα σε μια παραδοσιακή πόλη. Ανεβαίνω τον δρόμο και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου μια γυναίκα. Το λιγοστό φως, απ τη λάμπα του Δήμου, άφηνε να φανούν τα τραβηγμένα και γεμάτα ένταση χαρακτηριστικά του προσώπου της. Εντυπωσιακά, δε, ήταν τα μαλλιά της. Πυκνά κυματιστά, καστανά ως σκούρα. Φορούσε ένα μαύρο, μακρύ φόρεμα, με πολλές πτυχές στο κάτω μέρος. το φόρεμα παρέπεμπε στο αρχαιοελληνικό στυλ. Όμως , δεν μπορεί! Δεν μπορούσε να είναι κάτι τέτοιο! Τα αρχαιοελληνικά φορέματα πάντα ήταν άσπρα με πινελιές χρυσού συνήθως. Το επάνω μέρος αναδείκνυε ένα υπέροχο, θηλυκό μπούστο. Με λίγα λόγια, μια αξιοπρεπής, εντυπωσιακή γυναίκα.
Τα μάτια της καρφώθηκαν στα δικά μου, και πριν προλάβω να πω κάτι, άρχισε να τραγουδά. Στην αρχή με χαμηλή φωνή που ολοένα και αυξανόταν.
https://www.youtube.com/watch?v=1IcKNq5qiu0
Μου μιλάει τραγουδιστά σκέφτηκα. Μη χάσεις ούτε λόγο απ το τραγούδι της, ανάγκασα τον εαυτό μου, για να της ζητήσω να μου εξηγήσει. Καθώς τα τραγουδιστά λόγια έβγαιναν με βαθύ λυγμό απ τα στήθη της και ξεχείλησαν απ το στόμα της με πλησίαζε. Εγώ είχα μείνει σαν στήλη άλατος. Ένιωθα όπως κάποιος νιώθει τη στιγμή της Μόρας. Να θέλει να κουνηθεί και να μη μπορεί. Να θέλει να μιλήσει και να είναι αδύνατο.
-Γεια, της λέω μόλις κατάφερα να βγω απ την πρότερη κατάσταση μου.
-Γεια σου κοπελιά μου ανταπαντά
-Να υποθέσω πως κάτι σημαίνει το τραγούδι σου;
-Ναι , μου απαντά με ένα ελαφρύ, γεμάτο παράπονο χαμόγελο
-Είσαι ερωτευμένη και απογοητευμένη από τον καλό σου ; τη ρωτώ
-Δεν είναι ερωτικό, με την εννοια τουλάχιστον που υποθέτεις εσύ, το τραγούδι μου, ψελλίζει
-Μα πως; Αφού μιλάς για κάποιον με τον οποίο είστε χωριστά, της λέω κατάπληκτη...
-Με πνίγει η σιωπή όλων των ανθρώπων, που μέσα τους έχουν τόσα "όχι" να πουν, τόσα "λάβαρα " που θέλουν να σηκώσουν μα μένουν άπραγοι ..παντελώς άπραγοι...
-και χώρια; από ποιον ζεις χώρια;; τη ρωτώ
-Απ την Ελευθερία, μου απαντά..Απ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και συγχρόνως ανοίγει διάπλατα τα χέρια της λες και ήθελε να αγκαλιάσει όλον τον αέρα, να εγκλωβίσει όλο το οξυγόνο της ατμόσφαιρας
-Ποια είσαι της φωνάζω με ένταση, με δέος , ίσως και με φόβο
-Είμαι η ΕΛΛΑΔΑ, μου απαντά
και χάθηκε...έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε... Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2021 | |