Οδός Θησείου

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Δεσμευμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν μια σκάλα ξύλινη παλιά με τρία πόδια
που όταν βράδιαζε την έκανα καράβι
φόρτωνα επάνω της προμήθειες και εφόδια
το φως του δρόμου ο φάρος ήταν που ανάβει.

Και το ταξίδι κάθε βράδυ ξεκινούσε
στα παιδικά τα μακρινά μου καλοκαίρια.
Ένα φεγγάρι πλοηγός με οδηγούσε
και είχα για ναύτες και παρέα μου τα αστέρια.

Τρίζουν τα ξύλινα στενά τα σκαλοπάτια
κάτω απ'τα πόδια του ποιητή που ανεβαίνει
σε ένα φτηνό ξενοδοχείο για να πιάσει
με κάποιον άλλο τη μικρή του ερωμένη.
Έχει η πόλη μια μαγεία όταν βραδιάσει
όταν η νύχτα με ομίχλη θα την ντύσει.
Πιστή κοντά του πάντα θα ήθελε να ζήσει
μα νοιώθει τόσο μόνη της και απελπισμένη.

Απ΄το παράθυρο κοιτάζω αυτή τη πόλη
που έχει πέσει στο κρεββάτι μεθυσμένη
να αναρωτιέται αν την αγαπήσαν όλοι
ή ιερειά τους την εθέλαν και ερωμένη.

Στο φως της μέρας όλα τα όνειρα χαράζουν
καθώς τη πόρτα κλείνω κλέίνει η ιστορία
στα παλιατζίδικα ήλιο οι γάτες αγοράζουν
και οι νοσταλγοί παλιά βινύλια και βιβλία.


Οδός Θησείου καναρίνια στα κλουβιά τους
τα περιστέρια από ψηλά πως τα λυπούνται.
Πόσο αγάπησαν πολύ τη μοναξιά τους
οι ποιητές και έτσι τη νύχτα δε κοιμούνται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2021