Αναζήτηση

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό απόγευμα σε όλες και σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το γυρογιάλι, πού θα βρω, τ' αλαργινό, το στάλο,
που 'χει την κάντια σιγαλιά, απ' του καιρούς, ρεγάλο
και για κορώνα, τη νυχτιά, γεμόφεγγου την άλω;
Ταξιδεφτές που ρώτησα, δεν μπόρεσαν σινιάλο,
για τόπο του, να δώσουνε, σε πέλαγο μεγάλο,
και τα σουσούμια θόλωναν, με της κουβέντας ζάλο…

Μπορεί και να μην ήξεραν, που βρίσκεται στ' αλήθεια,
μα, για να μην φανούν λειψοί, σκαρώναν παραμύθια…
Μπορεί και να ορκίστηκαν, σε κάποιον εχεμύθεια…
Μπορεί, από ξαραθυμιά, που κρύβαν μες στα στήθια,
να ‘ναι δικό τους, να ‘χανε, το ψέμα για συνήθεια…

Οι χάρτες π' αναγνώθω και, χρόνια, τους ξεστηθίζω,
με στίγμα δε μου δείχνουνε, κατά που ν' αρμενίζω,
μήτε σε ποια του μπούσουλα, καρτίνια ν' αντρανίζω,
μήτε με φισταλόγγα μου, σ' ακτή ποια να βιγλίζω...

Κι ένα γλαρί δε βρίσκεται, που κόρφους τόσους ξέρει,
μ’ αμμούδες, μες στα μούκουρα, τι έχει τους λημέρι,
να δείξει μου συμπόνοια, να γένει μου παραχέρι.

Μήτε σκαρί σ’ αρμενισιά, με τα πανιά γιομάτα,
για κάποια ρότα σίγουρη, αχ, να μου δώσει διάτα…

Ίσως, μήτε κι η θάλασαα, ξέρει που ξεμονίζει…

Μα ‘γω θα βρω τ’ ακρόγιαλο, που δεν κατέχει σάλο,
το φεγγερό, που ‘ν’ θαμαστό, χωρίς πλουμιά, ψιμμύθια,
αυτό που μες στους κόρφους του, όνειρα συργουλίζει,
που μια μαγιά πιαστήκανε, και τα 'βρε ψιμοκαίρι
και ψάχνουν μια σιγανεμιά, που μοιάζει με σονάτα,
σε κάποιο τόπο που 'ν' μαθός, μόνο να ψιθυρίζει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2021