Αχ! Ρωμιοσύνη μου, σπαθί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ας μην αφήσουμε παραπονεμένη και την δόλια τη πατρίδα, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους μπαξέδες
τους τρανούς,
σ` είδα γλυκιά πατρίδα
κι` είχα στα στήθια μου καημό,
αγκάθια στη καρδιά μου,
μες στη ψυχή μου τάμα.
Τους θεούς προσκύνησα
για δικαιοσύνης, θαύμα.

Σ` έψαξα στα υψώματα,
ψηλά στ` άσπρα ξωκλήσια,
στα ηρωικά τα μάρμαρα
στα μνήματα τα άγια.
Να σε θωρώ ανδριωμένη μου,
για σένα, τα τρισάγια.

Μέσα σε στάχια γύρεψα
τον ήλιο να χρυσίζει,
δάφνες στα χέρια να κρατάς
και της ελιάς κλωνάρια.
Να` σαι, λεύτερη, τρανή
με όμορφα βλαστάρια.

Άστρα να μιλούν γι` αυτά
σ` όλη την οικουμένη,
σταυραετοί της δύναμης
παιδιά με περηφάνια.
Να πλέκουνε για σένα` νε
της δάφνης τα στεφάνια.

Σε γύρεψα μονάκριβη
στο γαλανό το κύμα,
στα στάχια τα ιερά
σε χώμα δοξασμένο
στα κρίνα της Λαμπρής
και άλλο δεν προσμένω.

Να γίνεις τόσο αψηλή
τους ουρανούς να φτάσεις,
φουστάνι να φορείς λευκό,
το δίκαιο να ορίζεις.
Φως μου, εσύ, της χαραυγής
τα υψώματα τ` αξίζεις.

Μη σε λεκιάζουνε ιερή,
συ είσαι του ήλιου κόρη.
Η ρωμιοσύνη των θεών
και των ηρώων όλων,
ψυχής μου εσύ το αίμα
το δάκρυ της καρδιάς μου.
Αχ! Ρωμιοσύνη μου, σπαθί,
Ανάστασης, όσια μου.

Αδαμοπούλου Γεωργία
27-12-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2021