Η πέτρα του Σίσυφου.-

Δημιουργός: Λαθραναγνώστης, Αλέξανδρος Φιλιππίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόγευμα, η αυγή του αστρικού ουρανού
στο αποκορύφωμα της ημέρας
ο φωτεινός νυχτερινός πυρετός του στερεώματος πάλλεται
κι όταν φθίνει η νύχτα
τ' αστέρια κρύβονται από τη λάμψη του ζωοδότη ήλιου.
Πόσο γίγαντας φαίνεται στη δική μας οπτική;
Όλα τα κοντινά τεράστια ωχριούν μπροστά του
οι μακρινοί αμέτρητοι ήλιοι εξαφανίζονται από τον ουρανό.
Που είσαι τώρα ;
Η σιωπή σου είναι θάνατος έμεινα μόνος μου στην Ακτή
ακούω τους ήχους του ανέμου στα φορούσια
κραυγές πείνας κι αλυχές τσακαλιών και λύκων.
Μακρύς και κρύος ο χειμώνας
της ενδέκατης χρονιάς μετά το μιλένιουμ,
μακρύς και βαρύς σαν τη πέτρα του Σίσυφου.
Η άνοιξη αργεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2021