Του Μανόλη

Δημιουργός: Το Γίδι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήσουν-ψαράς και βουτηχτής άριστος στο κολύµπι
Εκεί ψηλά που βρίσκεσαι τίποτα μη σου λείπει.
Η µυρωδιά του λιβανιού αγγίζει την ψυχή σου
Κι αυτό είναι το φάρµακο και για τους δυο γονείς σου.

Όταν η Μάνα έρχεται κι ανάβει το καντήλι,
τα µάτια της βουρκώνουνε σαν άφτει το φιτίλι!.
Μιλά και κάνει πως γελά µα η καρδιά πονάει,
γιατί δεν ξέχασε ποτέ τον γιο της που αγαπάει.

Εσύ που είσαι στα ψηλά να τους παρηγορήσεις
είναι ο ο πόνος τους βαρύς μα µην βαρυγκομίσεις.
Κι εγώ δεν σε λησµόνησα σ' έχω φωτογραφία
και σε θυµιάζω ταχτικά µες στην τραπεζαρία.

Η θάλασσα έµεινε ορφανή και µέρα νύχτα κλαίει
Φωνάζει σου µα δεν ακούς απάντηση δεν λέει.
Η αγάπη σου η θάλασσα πάντα σε περιµένει
µα δεν σε βλέπει να ' ρχεσαι και φεύγει πικραµένη,

Θάλασσα πικροθάλασσα θα µείνες µε τον πόνο
γιατί ο Μανόλης έφυγε πήγε στον άλλο κόσµο.
Επήγε στον παράδεισο µαζί µε τους αγγέλους
και ψαλµωδΙες ψάλλουνε παρέα µ αρχαγέλλους.

- Γονείς κι' αδέρφι είµ` καλά χωρίς αµφιβολία
γιατί σας βλέπω ταχτικά µέσα στην εκκλησία.
Την µάνα βλέπω συνεχώς να ψάλλει στο ψαλτήρι
το ξέρω πως κι αν έφυγα δε µου χαλά χατίρι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2022