δυό ξένοι

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς καταφέραμε να γίνουμε δύο ξένοι ...
εμείς που είμαστε μαζί σαν σιαμαίοι.
Τίποτα πιά δεν μας δονεί, δε μας συνδέει ...
Απ'όσα ζήσαμε ,πιά τίποτα δεν μένει.

Ανθρώπου νους να το σκεφτεί δε θα μπορούσε ...
Πως θα χωρίζαμε με τόση ευκολία .
Πως θα προκύψει στοχασμός κι αμφιβολία ...
που στην αγάπη απαξία θα φορούσε.

Δυό ξένοι γίναμε μαζί στην  ίδια πόλη ...
Σ'αυτή την πόλη που σου κρύβει τη σκιά σου.
Σαν ανταμώνουμε δεν λέμε ούτε γειά σου ...
και δεν λογιάζουμε γιορτή ούτε και σχόλη .

Τι νάχουν γίνει όλ' αυτά που μας ενώναν ...
Ποιάς λησμονιάς γίναν νερό και την ποτίζουν.
Ποιάς ουτοπίας το απέραντο γεμίζουν ...
Μαντήλια βάλσαμου που δάκρυα στεγνώναν.

Αν θα σε βρω άλλη φορά , θα σου μιλήσω ...
ακόμα κι αν η άρνηση σου επιμένει .
Θέλω να πάψουμε να είμαστε δυό ξένοι...
κι ας μη γυρίσει το ποτάμι πάλι πίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2022