Μια γεύση απουσίας

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ........η πρώτη αγάπη!! πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρέμουν τα χέρια μου
κι` αναρωτιέμαι.
Γιατί χάθηκε τόση αγάπη.
Η μήπως δεν χάθηκε
πέρασε στην αθανασία,
φορώντας ένα λευκό φουστάνι αθωότητας.
Πέρασε στα βράδια
τα ατέλειωτα βράδια,
που έρχεσαι κάθε φορά,
με τα σγουρά σου μαλλιά
και δεν σε φτάνω.
Τρέχω και δεν σε φτάνω,
φεύγεις, πετάς και χάνεσαι.
Και μένει μια γεύση πίκρας,
στιφή, μια γεύση απουσίας.
Τρέμουν τα χέρια μου,
που λάτρεψαν το όμορφο πρόσωπο σου.
Κι` ανέβηκα βουνά,
κατέβηκα βουνά.
Εσύ είσαι πάντα εδώ.
Νιώθω τύψεις,
τύψεις για τα όνειρα.
Κι` ας έχω χρόνια στασίδι!!
αιώνιας πίστης κι` αφοσίωσης.
Μα τελικά σ` ευχαριστώ,
δεν υπάρχει τιμή
για ένα τέτοιο έρωτα.
Δεν υπάρχει σύνορο.
Γύρε να πλαγιάσεις απόψε,
κι` άκου δεν έχω πια κόκκινα μαλλιά.
Μόνο της ωριμότητας μιλιά.

11-1-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2022