Ο φάρος ξεγελά

Δημιουργός: Ισάρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βαρίδι στο αμπάρι,
φορτίο από ξηρό θυμάρι,
δυόσμο και βασιλικό.
Απεγνωσμένα γυρεύω,
καινούρια να βρω πανιά.
Τα σκισμένα να αλλάξω,
από τον ανελέητα που λυσσομανά βοριά.

Θάλασσα θυμωμένη.
Πυξίδα που γυρίζει ζαλισμένη.
Άγκυρα από τους ώμους κομμένη.
Κύματα θεριά, αγκυροβόλιο πουθενά.

Το φως ενός φάρου που αχνά διακρίνεται,
με μια θολή λωρίδα φωτός με καλεί και διατείνεται,
πως εκεί βρίσκεται η σωτηρία μου.
Στο φως του βλέπω να σχηματίζεται η βαλκυρία μου.

Φοβάμαι. Φάροι πολλοί με πρόδωσαν.
Σε βράχια κοφτερά (τυχαίο;) τους όρθωσαν.
Σε άγνωστη γη με κάλεσαν.
Μνημοφάγους λωτούς με τάισαν που μ’ άρεσαν.
Με ξέχασαν και ξέχασα. Με έχασαν και έχασα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2022