Έξω η νύχτα είναι

Δημιουργός: Nemo, Odysseus Nemo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έξω η νύχτα είναι, ως συνήθως εδώ,
μία μεγάλη σκιά
που τα πάντα αγκαλιάζει.
Ένα σκοτάδι,
που τα πάντα πνίγει.

Σε κάθε ανάσα όλο και περισσότερο με γεμίζει
κι αναδεύεται
στους πνεύμονες, στο στομάχι, στο αίμα μέσα
κι εμπλέκεται
στους μικρούς εκείνους αρμούς των νευρικών εκκενώσεων
με εκλάμψεις και σκοτοδίνες
στο εσώτερο του μύχιου σκότος.

Του διάφορου αυτής,
ιδιόμορφου, που εδράζει μέσα.

Περίκλειστο
στο σώμα μου, καλυμμένο,
σαν ένας αδιόρατος ορίζοντας γεγονότων.

Τα μάτια μου όμως,
εκείνες οι μικρές και ίσαμε την άκρη της καρφίτσας τρύπες,
πληγές φωτός
όπου κι αν κυττάξουν,
στα κύτταρα μέσα,
στα μικροσκοπικά εκφυλιστικά τόξα,
στο ιοντικό νέφος που απλώνεται πιο πέρα από μένα,

μακριά...

όπου κι αν κυττάξουν,
πληγές ετερόφωτες είναι,
εκεί
όπου η ψυχή, όπως λένε, κατοικεί.

Η ζωή όμως μου το έμαθε:
Ψυχή εγώ δεν έχω,
μόνο του απόλυτου μηδενός το ψύχος
και μέσα σε αυτό βαδίζω
δισεπτάδες ολάκερες
με ρούχα καλοκαιρινά.

Τι ειρωνεία!

οι πιο πολλοί νομίζουν πως ένα καλοκαίρι φέρνω μέσα
και δεν βλέπουν πως στα χαμόγελα πνίγω ήλιους,
ούτε πως όσα αγγίζουμε είναι ήδη νεκρά
και πως η ζωή,
αυτός ο τρεμάμενος παλμός,
στις κορυφές και στα βάθη μόνο υπάρχει,
βραχείως.

Όμως, ουκ εν οίδα, εάν προ του τέλους εμαυτόν μακαρίζειν.

Ίσως να είναι μία υφέρπουσα ψύχωση
όλο αυτό το σκοτάδι,
όλο αυτό το καλοκαίρι
και ίσως η νύχτα αυτή ή ο χρόνος της
να μην με καταπίνει,
να μην πνίγομαι στο βρογχικό της δέντρο.

Ίσως να είμαι εγώ το τέρας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2022