Μιλώ στ' απέραντα κενά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ μιλώ με τα πουλιά
τον ήλιο τα φεγγάρια
κι` έχω στη ψυχή φωλιά,
χρυσά, μελωδικά δοξάρια.

Μιλώ με τ` άσπρο σύννεφο
κάθε που ξημερώνει
κι` έχω στα χέρια δίκταμο
λίγο να με λυτρώνει.

Αν γράψω για τον έρωτα
τον έζησα, τον ξέρω,
στα βράδια τα αξημέρωτα
σαν κλαίω κι` υποφέρω.

Μιλώ μ` ένα μικρό σπουργίτι
που` ρθε στο τζάμι το πρωί,
άκου , του λέω, μικρέ αλήτη,
έχω στα στήθια μου πληγή.

Μιλώ πολύ για την αγάπη
στη ξέρα και τη λυγαριά
κι` έχω χαραγμένα χίλια πάθη
μες στης ζωής τη πυροστιά.

Εγώ μιλώ με τ` αεράκι
σαν έρθει να με βρει
κι` όλο ψάχνω μια Ιθάκη
σε τούτη δω τη διαδρομή.

Μιλάω με τα κύματα
ένα καυτό Ιούλη
και στέλνω χαιρετίσματα,
παιδί μικρό, μικρούλι.

Πιάνω μια πένα κι` αρχινώ
θέλω να ζωγραφίσω,
να ζωγραφίσω το καημό
κι` όλους να σας φιλήσω.

Μιλώ στ` απέραντα κενά
στα στάχυα τ` Αλωνάρη,
έχει η ψυχή μου ωσαννά
κι` η οικουμένη φάροι.

Ποθώ ν` ανάψουν την αυγή
να διώξω το σκοτάδι,
να κλείσει τούτη η πληγή
μέσα σ` αλφαβητάρι.

19-2-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2022