Που ' χουν λαβωματιά στο φτερό

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Στη μνήμη της Βενετσιάνας, για όλους τους ψυχικά άρρωστους που δεν είναι επιλογή τους, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι κάτι πουλιά, τρομαγμένα το δείλι
που δεν έχουν αγκαλιά, που δεν έχουν καντήλι,
είναι κάτι πουλιά, τρομαγμένα θαρρείς
δεν τα είδες εσύ, δεν τα είδε κανείς.

Είναι κάτι πουλιά, με κομμένο φτερό
κει στ` αγιάζι γυμνά, τρέμουν δίχως νερό.
Δεν τα είδες εσύ κι` όλοι γύρω μιλούνε
για τα τρελά τα πουλιά, που μόνο αγαπούνε.

Δεν τα είδε κανείς, τις νυχτιές να κλαίνε
τα μικρά τα πουλιά, τσιπουργιάνια τα λένε.
Στη δική σου τη πόλη, στη δική μου ζωή
που τα βλέπω δακρύζω κι` έχω χίλια γιατί.

Χάσαν χρόνια το δρόμο, που κοιτά το φεγγάρι
τα παιδιά που` χουν νόμο, εγκατάλειψης χνάρι.
Δεν τα είδες εσύ, κουλουριασμένα για χρόνια
δεν τα είδε κανείς, κει στα γκρίζα σεντόνια.

Κι` όταν πέφτει βροχή, που τ` αρνάκια παγώνει
είναι πάντα εκεί, η ερημιά τα σκοτώνει.
Μοναχά, μοναχά, σε μια κάθοδο πάντα
δεν χτυπάει γι` αυτά, της Λαμπρής η καμπάνα.

Είναι κάτι πουλιά, σ` ερημιάς το τοπίο
κι` έχει φύγει η ζωή, τρομαγμένα στο κρύο.
Κι` έχεις δάκρυ ποταμό, για κείνα τα πουλιά
που` χουν λαβωματιά στο φτερό κι` έρμη αγκαλιά.

22-2-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2022