Μοίρα και προδοσία

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς περνάνε οι καιροί αποχωρίζομαι,
απ' ό,τι απαρτίζομαι και αργά εξανεμίζομαι,
στιχάκια γράφω να τα πάρει ο αγέρας,
και ξεχασμένος όπως θα ΄μαι αύριο και το πνεύμα...

Η προδοσία με την μοίρα μου συμμάχησε,
κι όταν την σκότωσε σε μένα εκείνη στράφηκε,
κι οταν μου τέλειωσαν τα δάκρια μια μέρα,
της παραδόθηκα γελώντας ξεχασμένα.

Ίσως εκείνη τότε απογοητεύτηκε,
που από πόνο να μου δώσει εκείνη στέρεψε,
και το μηδέν που ήτανε να μας χωρίσει,
επιχειρεί τους δυο εχθρούς να μας ρουφήξει.

Μα εγώ γελώ ξανά που δεν ευθύνομαι,
ένας αέρας με φυσά και εγώ του δίνομαι,
την προσευχή μου ξέρω οτι είχε πάρει,
και όλους τους στίχους για το πως να με φτιάξει.

Γεννηθήκαμε μια μέρα μες το τίποτα,
και εκείνο δεν μπορεί να κάνει πάλι τίποτα,
ουτε η μοίρα να κακιά να μας το ρίξει,
με άδεια χέρια θα γυρίσει, θα δακρύσει.

Τότε σειρά της και εκείνη παραδίνεται,
ευθύς από τα δάχτυλα μου αυτή ορίζεται,
και τα τινάζω σα να παίζω πιάνο στον αέρα,
τη μουσική του ακούω κάτω από τα δέντρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2022