Στων τζιτζικιών τη γιορτή...αφιερωμένο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, θύμησες, άλλες γλυκές κι` άλλες πικρές. Σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκινήσαμε νωρίς...................................Σε εσένα μεγάλε μου αδερφέ.
αποκομμένα από το βυζί
της μάνας μας
της ίδιας.
Στις πλάκες
και στο χώμα
κάτω από τον ίσκιο
της μουριάς.
Στης αμυγδαλιάς
το κήπο,
που έδινε το
ροζ της το φουστάνι,
να` χουμε λίγο χρώμα
ασπίδα και στεφάνι.

Με πέτρες και ξυλίκι
με αμάδες και κρυφτό,
στης εκκλησιάς μας την αυλή,
μ` ένα τηλέφωνο στ` αυτί
από του Κάμελ το κουτί.
Κάτι τσιπουργιανάκια
με δανεικό παπούτσι
τσιτάκι το φουστάνι,
φέτα ψωμί με λάδι.
Στων τζιτζικιών τη γιορτή,
είμαστε καλεσμένα
ορφάνιας, τα καημένα.

Κι` είχε η βρύση μας νερό
κι` η στέρνα το χρυσάφι
είχαμε κατιφέδες
είχαμε και κερί
είχαμε τι δεν είχαμε
και πέρασαν
οι καιροί.

Σκορπίσαμε σαν τα πουλιά
άλλο εδώ,
άλλο εκεί.
Κι` όλο τριγύρω λύκοι
μα έμεινε πάντα ζωντανό
στης εκκλησιάς μας την αυλή
εκείνο το ξυλίκι.

Και έτσι μοιραία μάθαμε
πόσο στοιχίζει η αγάπη,
πόσο κοστίζει το δάκρυ,
πόσο κοστίζει το φιλί.
Ποτέ μας δεν ξεχάσαμε
της εκκλησιάς μας την αυλή,
μικρά ,κυπαρισσόμηλα
αντέξαμε και φτάσαμε.

26-2-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2022