Τις μουντζούρες μου αγαπάω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως φαντάστηκες τα τρένα
φύγανε χωρίς εμένα
κι` είμαι μόνη στο σταθμό
με μαράζι και καημό.

Πως φαντάστηκες τα πλοία
λύσαν κάβους και σκοινιά
κι` έμεινα δίχως πορεία
βάρκα δίχως τα πανιά.

Πέταξαν τ` αεροπλάνα
δίχως τα δικά μου πλάνα,
πέταξαν και τα πουλιά
κι` έμεινα χωρίς μιλιά .

Πως φαντάστηκες στ` αλήθεια
πως μεθώ και είμαι μόνη,
πως πιστεύω παραμύθια,
μέσα σε μια γκρίζα οθόνη.

Είμαι εδώ, τώρα, αιώνες
μου χρωστάς παλιοζωή,
όλες τις λιλά ανεμώνες
πέρλες, χάντρες θαλασσί.

Είμαι εδώ και σου γελάω,
εγώ πετάω με τη σκέψη,
τις μουντζούρες μου αγαπάω
της αγάπης, κάθε λέξη.

Τι φαντάστηκες? νικάς
τι φαντάστηκες? γερνάω,
τη ροδιά μου να κοιτάς
έχει ανθάκια και πετάω.

Φύγαν τα τρένα ξημερώνει
φύγαν τα πλοία, ξαστεριά,
πέταξε η μικρή αλκυόνη
κι` έχω δικά μου, δυο κεριά.

Κάτασπρα λευκά σαν κρίνα,
το ένα για το ταξίδι,
το άλλο για όλα εκείνα
τα γραμμένα με μολύβι.

Θα φύγω όταν θέλω εγώ,
να` χει κυκλάμινα η γης,
θα` χω φουστάνι με φουρό
και λουστρινάκια της Λαμπρής.

4-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2022