γέρικα σκαριά

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στου ονείρου μου σε γύρευα τ΄ άφεγγα μονοπάτια
και μαύρισαν τα μάτια μου μέχρι που να σε βρω
σ’ ένα λιμάνι να μετράς τα ασάλευτα κατάρτια
που τα σκουριάζει η αναμονή για νόστο, για φευγιό

Και σου μιλώ πονετικά και σε καταλαβαίνω:
τι είναι να μένεις άθελα μακριά απ’ την πάτρια γη
ξέρω· κι εγώ θαλασσινό νερό μεταλαβαίνω
κάθε που αναστοράται ο νους όσα πια δεν μπορεί

κι όπως μετρώ πόσ’ άρμενα κάποτε είχα αρματώσει
και πόσους πόντους άξενους πάτησα και στεριές
και πόσα μες στ’ αμπάρια μου όνειρα είχα φορτώσει
με παίρνει το παράπονο και κλαίω κάποιες βραδιές

μα αν μου ‘χει μείνει ένα καρφί και μια σανίδα μόνο
να πολεμά δε σταματά ούτε λεπτό η ψυχή
και για τα γέρικα σκαριά η θάλασσα έχει δρόμο
το πέλαγος, καθένας μας, ας πλεύσει που μπορεί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2022