χαρταετοί

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν με τραβούσε να πετώ χαρταετούς...
ήθελα μόνο ,το πέταγμα τους να αγναντεύω .
Mε τις χoρδές τις παιδικές μου να παλεύω ....
και του Ομήρου να ξεχνάω τους λωτούς.

Πάνω στης φύσης το βελούδο ξαπλωτός....
δίχως κατώστρωμα και δίχως μαξιλάρι...
ένιωθα να μαι της ζωής το καλεντάρι..
και της αλήθειας η χαμένη κιβωτός.

Ονειρευόμουν με τα μάτια ανοιχτά ...
ότι ταξίδευα μαζί τους στους  αιθέρες.
Δεν συνταιριάζονται οι νύχτες με τις μέρες ....
Κοιμάτ' ο κόσμος, μα η καρδιά μας ξενυχτά.

Λιβάδια απέραντα, νερά, βουνοκορφές...
μες του μυαλού μου τον καμβά ζωγραφισμένα.
Χρόνια και χρόνια παραμένουν φυλαγμένα ...
με απανθίσματα γλαυκά κι επιστροφές.

Είναι γεμάτη η ζωή χαρταετούς...
Κάποιοι αγέρωχα τον άνεμο κοιτάζουν,
κι άλλοι σ 'ασήμαντα υψώματα γεράζουν...
Θνησιγενότητα θυμώντας στους βροτούς .

Σαν αντικρίζω να  πετούν Χαρταετοί ...
ξυπνάνε μέσα μου τα άγουρα τα χρόνια.
Τιμή σ' εκείνους που αρνούνται να ναι πιόνια ...
σε μιάς παράλογης σκακιέρας την ειρκτή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2022