Ένα φιλί κεράσι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Μες στη μαυρίλα....ένα φωτεινό ερωτικούλι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέρασαν λες αιώνες
που είμαστε παιδιά,
εκείνους τους χειμώνες
σπουδάζαμε τα φιλιά.

Ψάχναμε με το στόμα
το πιο μεγάλο πάθος,
σαν γέρναμε στο στρώμα
κι` όλοι λέγαν λάθος.

Στα κρυφά τα ραντεβού
σαν έπεφτε σκοτάδι,
εμείς είμαστε αλλού
μες στο δικό μας χάδι.

Είχε η νιότη τα φτερά
και πέταγε στ` αστέρια,
του έρωτα ήταν η χαρά
που έκαιγε τα χέρια.

Μια μελωδία, ένα φως
ένα φιλί κεράσι,
δύσκολη κείνη η ατραπός,
είχε με μας γελάσει.

Μα ήταν η νιότη πυρετός
κ΄` έκαιγε το κορμί,
ήταν ο πόθος ο καημός
κι` έλεγαν όλοι, μη.


Τι ήξεραν από έρωτα,
όλα τα `χαν ξεχάσει,
δίχως βράδια αξημέρωτα,
δίχως φιλί κεράσι.

Κι` έτσι κρυφά τα λάθη
γίναν ο κόσμος όλος,
γίναν δικά μας πάθη
της εκκλησιάς ο θόλος.

Κει που ανάψαμε κερί
να `χουμε μαζί θεό
κι` όταν περάσαν οι καιροί
έμεινε τ` άρωμα γλυκό.

Σ` όλο μας το δέρμα
μια μυσταγωγία μαγική
για να` χουμε στο γέρμα
μια θύμηση, μια Κυριακή.

17-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2022