Σ' αλήθειας ταξίδι, γυμνή ερωμένη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Συνομιλίες....με την ψυχή, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι κάνεις μονάχη, καημένη ψυχή
μπροστά στα ζούδια με το κόκκινο λειρί,
στ` ανθρώπινα, προσευχή και ευχή
η τιμωρία άνθρωποι, θα` ρθει με ένα καρφί.

Πιάνεις πληγές αιμοραγείς, στο σύρμα όλο κρατιέσαι
περνούν οι βάρβαροι ορδές, αντιμιλάς, αρνιέσαι,
μια χαρακιά ακόμα, στου δρόμου την αρχαία σκουριά
μια χαρακιά το γιόμα, σαν σε τρυπούν σπαθιά.

Να εξυψωθείς στα γήινα, να πας προς το φεγγάρι
για να μιλάς στα σύννεφα, ν` ανάβουνε οι φάροι.
Στα τρεχαντήρια, να λαμπυρίζει η πλανεύτρα
να κλείσουν οι επτά πληγές, ζωή μου είσαι ψεύτρα

Τι να κάνεις μονάχη, ψυχή μου καημένη
σ` αλήθειας ταξίδι, γυμνή ερωμένη.
Αιμοραγείς και χθες και τώρα και πάντα
ζητώντας το δίκιο, σε θλίψης μπαλάντα.

Σημάδια, καρφιά, αγκιλώνουν τη κάθε σου λέξη
βάλε τη γλώσσα στο μυαλό και κράτα την τη σκέψη.
Ρίχτη στο κύμα την αυγή, να πάει μακρύ ταξίδι
βλέπε, άκου, μη μιλάς, να` χεις και δαχτυλίδι.

Τσίγκινο να` ναι κάλπικο, τι θες μωρέ ψυχή
τι τα θες τα φώτα, μίλα τα βράδια μοναχή.
Θέλεις δρόμο ανοιχτό, θα` χεις βουνά τα βάτα
μην μιλάς, αρνήσου τα, τα ιδανικά στη στράτα.

Που θα σε παν, έρμη ψυχή, που θα σε ταξιδέψουν
αφού τα κόκκινα λειριά, ήρθαν ψυχές να κλέψουν.
Πέτα στων γερανών τροχιά, πουλιά μου διαβατάρικα
στη Καππαδοκία στη σπηλιά γι` όλα του κόσμου τ` άδικα.

Σε σκήτη, σε ασκηταριό, να μιλώ με την αλήθεια
σε κατακόμβες, κορυφές, με λυτρωμένα στήθια.
Τους αετούς να προσκυνώ κι` ένα άσπρο περιστέρι
όταν μιλώ στον άνεμο, το μήνυμα να φέρει.

29-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2022