Ο προβληματισμός του αθάνατου.-

Δημιουργός: Ελάσιππος, Γιώργος Αναστασιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο αντρειωμένος άφησε τα πεδία των μαχών και μπήκε στα παλάτια για να διηγείται ιστορίες στους μαλθακούς, έτσι άρχιζε να εκμαυλίζεται από κάθε έννοια αντρειοσύνης,“ήμουν στους αθάνατους” , είπε “πήρα το χάρισμα από τους Ολύμπιους κι όταν κάποτε βρέθηκα στο φτωχικό χωριό μου συνάντησα λιγοστούς ανθρώπους με άσπρα γένια καμπουριασμένους και ζαρωμένους να με κοιτούν αδιάφορα ,η δε φιλοξενία ήταν αυτή που άρμοζε σε κάποιο περαστικό ξένο ,μου πρόσφεραν νερό και φαγητό και δάκρυσα γιατί δε με γνώρισαν ούτε εγώ τους θυμόμουν με τέτοια όψη ,νοστάλγησα το δώρο της φύσης που είναι η φυσική εξέλιξη από τη γέννηση μέχρι το θάνατο,τι πιο φυσιολογικό να ζεις στα φυσικά όριά σου και μετά ν' αποχωρείς για να δώσεις τόπο στους νέους , μετάνιωσα για το δώρο των Θεών που δέχθηκα ,όμως ήταν αργά , κλείστηκα στη θεϊκή μοναξιά μου παρόλο ότι ήμουν άνθρωπος και δεν είχα τη χάρη των Θεών που δε σκέπτονται ανθρώπινα, δεν αισθάνονται τύψεις ,ήμουν τελικά θνητός όπως οι φίλοι και συγγενείς δε μπορούσα να διαχειριστώ την αιωνιότητα μου είχα μέσα μου αβάσταχτο καημό γιατί είναι ανήμπορο να βλέπεις τη γυναίκα σου να γίνεται γριά και συ να είσαι νέος, να βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς να γερνούν και συ να παραμένεις πάντα νέος παραβαίνοντας τον τρίτο νόμο της ανακαίνισης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2022