Δροσοσταλίδες

Δημιουργός: Ζωή Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λύπη ας ερχόταν ή χαρά, μόνο ήθελα να σπάσει
εμέ η καρδιά κι ανάλαφρη να πέσει καταγής,
όπως το ροδοπέταλο που θύελλα έχει αρπάσει,
ή ακόμη που το εβάρυνε και η δρόσος της αυγής.
(Κ. Καρυωτάκης)

Αυτές οι πρωινές μικρές σταγόνες δροσιάς που ιριδίζουν στη χλόη,
που κρέμονται στα λεπτά κλαδάκια των δέντρων.
Κάνουν τα πέταλα των λουλουδιών να λαμποκοπούν σαν πολύτιμα πετράδια
που γυαλίζουν αφήνοντας να περάσει μέσα τους
το πρώτο αχνό φως της καινούργιας μέρας.
Μοιάζουν με περίτεχνο κόσμημα που μόνο η φύση μπορεί να φτιάξει,
για να στολίσει εκείνες τις πρωινές στιγμές της ζωής μας,
που όλα φαντάζουν πιο όμορφα, πιο φωτεινά, πιο αγνά…

Λέγεται πως …
«Όταν ο Θεός έφτιαξε με τα αστέρια τις πολιτείες των λουλουδιών, του φάνηκαν άδειες
και σκέφτηκε να τις γεμίσει με δροσοσταλιές για να ομορφύνει η θωριά τους.
Κάποιες από αυτές υπάρχουν για να θυμίζουν τον νοτισμένο ουρανό και σβήνουν κάθε αυγή,
μα κάποιες άλλες ζουν χρόνους πολλούς και σβήνουν όταν το διατάξει ο ίδιος.
Τις ονομάτισε ανθρώπους, τους έβαλε να κατοικούν πάνω στα λουλούδια,
να χαίρονται με τις μυρωδιές και να πονάνε με τα αγκάθια»

Δροσοσταλιές στολίζουνε
της Άνοιξης τα μάτια
λάμπουν μικρά κρυστάλλινα
στα βλέφαρα της φύσης
όμως δεν είναι δάκρυα,
δεν ρέουν στάλες λύπης,
στολίδια είναι πολύτιμα
σε λουλουδιών παλάτια

Χορεύουν τραμπαλίζονται
σαν διάφανες λιμνούλες
θέλουνε λίγο να γευτούν
απ τους ανθούς το μέλι
κυλούν αργά και στέλνουνε
φιλιά ζωής εντέλει
είναι ευλογία θεόσταλτη,
δροσοαυγής νυφούλες

«Κι η πλάση ζωντανεύει από τις δροσοσταλιές που φέρνει ο άνεμος»... Οδ. Ελύτης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2022