Χωρίς τίτλο

Δημιουργός: Ανατολή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι εγωιστής ο έρωτας…
Ένα μικρό παιδί, που ξέρει μόνο να ζητάει κι όσο εσύ του δίνεις τόσο ζητάει παραπάνω…
Ζηλεύει τους άλλους έρωτες και θέλει να’ναι πάνω απ’όλους…
Ο καλύτερος, ο πιο δυνατός, ο πιο ολοκληρωμένος…
Μα είναι τόσο εγωιστής, που ξεχνιέται στη μοιρασιά και κρατάει όλη τη γλύκα για τον εαυτό του και εσένα σου αφήνει μόνο πίκρα και κάτι ξεχασμένα όνειρα…

Είναι παράδεισος ο έρωτας…
Ένα μικρό παιδί, που σε γεμίζει με χάδια μόνο και μόνο γιατί του φτιάχνεις καραβάκια από χαρτί… Και τρέχει για να θαυμάσουν όλοι το έργο σου… Κι ας ξέρει πως βουλιάζει στο νερό, εκείνο ταξιδεύει στα όνειρά του με εσένα καπετάνιο…
Κι εσύ γελάς καθώς εκείνο μεγαλώνει και καμαρώνεις και κάνεις σχέδια και ξεχνιέσαι…

Ξεχνιέσαι…
Γιατί μια μέρα θα ανοίξει τα φτερά του και θα φύγει…
Θα γίνει μια εικόνα στο μυαλό… Ανάμνηση…

Αλλά πώς να φυλακίσεις τον έρωτα;
Αφού όταν φυλακίζεται, πεθαίνει…

Και πώς να ζήσεις χωρίς αυτόν;
Αφού όταν δεν σε ξαγρυπνά, πεθαίνεις!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2006