κενό

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γειά σας φίλες και φίλοι..
Ήρθε ο γιός μου από το εξωτερικό για ένα γάμο και ξαναφυγε...
Με όλα αυτά τα μέσα ζωντανης επικοινωνίας (Skype, what's app, viber...)νόμιζα πως δε θα στεναχωριόμουν...
...Όμως όταν γύρισα από το αεροδρόμιο....
....................
...........

Μέσα μου έχω ένα απέραντο κενό ...
που είχε κάμποσο καιρό να με γεμίσει.
Είχα πιστέψει πιά, πως είχα συνηθίσει...
και πως της πίκρας είχε κλείσει το στενό.

Είχες δυό χρόνια και περισσότερο να ρθεις...
Μας είχαν ζώσει  του λοιμού οι αλυσίδες.
Είναι ισχνές, όμως δε σβήνουν οι ελπίδες...
πώς στην Ιθάκη σου μία μέρα θα βρεθείς.

Κύλησαν γρήγορα οι μέρες σα νερό ...
Ήτανε βλέπεις φωτεινές και τόσο λίγες.
Της παρουσίας σου πανώριες οι σφραγίδες...
μες της ζωής μου το βιβλίο το κλειστό.

Πέταξες πάλι σε κανάλια μακρινά ...
Άλλες αγάπες σε καλούν κι υποχρεώσεις.
Δεν ξέρεις πού, το λογισμό ν' αφιερώσεις...
ούτε ποιά γη να αποδεχθείς παντοτινά.

Δεν το περίμενα ετούτο το κενό ...
Ούτε αυτή την αδιόρατη  τη λύπη .
Όσο θα ζω, φαίνεται πάντα θα μου λείπει...
της συντροφιάς σου το χαμένο δειλινό ..

Είναι πληγή , ο ζωντανός ο χωρισμός...
Δεν συνηθίζεται ποτέ , ούτε και κλείνει .
Μία χαρακιά της, ανοιχτή βαθιά θα μείνει...
που θα την κλείσει μοναχά ο γυρισμός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2022