Ο Γερο Δασκαλος

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Μέχρι να δω ξανά εις το ξύλινο μ-πορτάκι ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΓΕΡΟ ΔΑΣΚΑΛΟΣ (Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022)

Ίντα ζαέρι ; να ‘ν’ ν-το πράμα α-που με πχιάνει !
κι ό-ντε-ν ε-ρόδιζε-ν-ε η μέρα, εις το ντουκιάνι,
για κομπολόι, για καφέ κι ο-για τσιγάρο,
μ’ έβγανε η στράτα ο-θ-ε γ-κει-δα, ο-για να γουστάρω …

Το’ ντουκιαντζή π’ όλο ε-μουρμούρα’ έκανα χάζι
κι α-που μηνούσε εις τη γυναίκα ν-του να βάζει
με τον γ-καφέ, στσοι μουστερήδες που σερβίρει
και παξιμάδι, μην ν-τον μ-πίνουν γ-ξεροσφύρι …

Δίπλα στο τζάκι, το σβηστό, καθόταν μ-πούρι,
ο γέρο δάσκαλος, με σουφρωμένη μούρη,
σαν ε-ρουφούσε τον γ-καφέ, φουσκάλες που ‘χε
κι όποιον ε-δίδαξε, μεγάλο άχτι του ‘χε …

Κείνος ο δάσκαλος κι εμένα είχε διδάξει,
κι είχε-ν ν-τα χέργια μου, εις-τσοι βουρδουλιές ρημάξει,
μα κακοσύνη εγώ ποτέ δεν ν-του κρατούσα
κι ό-ντε γ-κι-αν έμπαινε, σαφί τον-ε ε-κερνούσα …

Πάει καιρός που δε διαβαίνει απ’ το ντουκιάνι,
ρωτώ τον έναν γ-και τον άλλον, «ίντα κάνει»,
όμως κιανένας δε μου λέει, δε γατέχει !
και το μυαλό μου, στο κακό γλακά και τρέχει …

Μέχρι να δω ξανά εις το ξύλινο μ-πορτάκι,
το’ γέρο δάσκαλο, με το παχύ-ό μουστάκι,
να ‘χει στ’ αυτί ν-του, η-το βασιλικό ο-σαν μ-πρώτα,
δεν ν-την γ-ξανά-περνώ, η-του ντουκιανιού η-την μ-πόρτα …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2022