Κραυγές και ψίθυροι.-

Δημιουργός: Φιλήμων, Φιλήμων Ιωάννου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μέρα έφυγε τα φώτα χαμηλώνουν,
η νύχτα είναι απολαυστική
η ώρα του ύπνου πλησιάζει
στην έρημο, το σκοτάδι κλαίει μόνο του σα στρείδι.

Από το μέτωπό σου πέφτουν σταγόνες ιδρώτα
απομακρύνεσαι,
ξαφνικά χίλιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου,
ύπουλοι ύφαλοι παραμονεύουν το σώμα σου ,
τίποτα όμως δε σε βλάπτει,
το κοράλλι βυθίζει τα νύχια του στη σκιά σου,
το αίμα σου γλιστρά,
πλημμυρίζει λιβάδια σαν κόκκινο ποτάμι
κι όλα αυτά δεν είναι παρά εικόνες της φαντασίας σου.

Οι κεραυνοί κάνουν αλλόκοτες εκκενώσεις φωτίζουν απόκοσμα το σπίτι των ονείρων
και της φαντασίας σου,
κοιτώ τον ουρανό να βρω σημάδια.
Είναι μέρα ,είναι νύχτα ;
Η αράχνη που καρτερούσε στο κέντρο του ιστού της
αυτοκτόνησε από τις ενοχές της.

Στον παλιό τοίχο του ιδρύματος
μια οικογένεια μαύρων σκιών
εφορμά με στοίχιση “κατ' άνδρα”,
προορισμός τα κουρασμένα σώματα των ανθρώπων
που συνεχίζουν να ονειρεύονται με ωχρές αναμνήσεις
την πρότερη ζωή τους.

Περνούν από τοίχο σε τοίχο,
το άγρυπνο βλέμμα μου
ακολουθεί τις μαύρες σκιές στην άβυσσο,
σ' αυτήν ο κόσμος είναι ναυαγισμένος
ρημαγμένος από τα δάκρυα, κι όταν ακούω τις κραυγές
από τα κελιά της απομόνωσης με πιάνει ρίγος.

Εκεί κλείνουν τα κακά παιδιά της κοινωνίας
τα παιδιά που δεν τιθασεύονται. Οι χτύποι στις κλειστές μεταλλικές πόρτες δεν σταματούν οι απόκοσμες κραυγές κι αυτές δε σταματούν
“υπάλληλε....υπάλληλε.......”
ακούγονται σαν ριπές στον αέρα μέχρι να εξαντληθούν
και μετά ξαναρχίζουν οι ντόπιες και ξενικές λαλιές
“υπάλληλο.....υπάλληλο....θέλω Ντεπόν θέλω...Μεσουλίτ....”
η ανάμιξη με άλλες σκόνες
δημιουργεί ψεύτικους παραδείσους
κι ανακουφίζουν προσωρινά.

Κραυγές ,
βέλη με αίμα της ζωής ανήσυχων πνευμάτων,
κραυγές θλίψης, κραυγές πόνου,
κρυμμένες στις χρονοπαγίδες των κελιών.
Κραυγές κατατρεγμένων ψυχών ,
ταξιδεύτρες ψυχές εικονικών αιθέρων
κυρίαρχοι του ακουστικού φάσματος
αλίμονο ταράζουν τη σιωπή μου,
τον όμορφο κόσμο των ψιθύρων
που απόμεινε για συντροφιά μου.
Ποτάμι της σκέψης σαν κομήτης
εσύ που διαβαίνεις ανάμεσα σε κρυφούς κόσμους
ποτάμι που χύνεσαι στην ήρεμη θάλασσα του νου,
γύρνα στις πηγές σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2022