ο θανατος και η θαλασσα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

τι είναι ποιηση;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

οταν αμελειται η ψυχη, το σωμα χτυπαει
κι ως ποτε επιδερμικα...
για οσο δεν δινεται στην κακή ρίζα
περιθωριο διεισδυσης και εξαπλωσης...
για οσο παιρνεται παραυτα ακομη μια στροφη
στην ατελειωτη ευθεια...
η ψυχη μενει,ακαταλυτη προστασια
και μεσο ενδυναμωσης..
ο οριζοντας και ο δρομος...

γι αυτό το ''μην απαντας και μια φορα...''
-στον αδιαλειπτο πολεμο που υφισταται, το ψυχοσώμα-
είναι μια κουβεντα μόνο, ανευ ''ας''...
μπαινει απο το ένα αυτι και βγαινει απο το άλλο
με πασα ψυχραιμια...


*



ξύπνησα
και οπως κατευθυνομουν στην τουαλετα
είδα στον καθρεφτη του διαδρομου
το εσώρουχο λεκιασμένο με
ξεραμενο αίμα
το κρεβατι καθαρο
ο πονος φευγατος
το κακο σπυρι στο χειλος του πρωκτου
ξαφνου οπως εμφανιστηκε
μεσα σε μια μερα
έσκασε ασυμπίεστο στον υπνο μου
τα είδα όλα...
δεν θα αφησω ποτε ξανα κανενα, καμία
να με ζοχαδιασει...
-πιστή στον τροπο μου και που δεν μένει ιδιος-
θα μελεταω καθε στιγμη
με ο,τι κι αν κανω ορμ- έμφυτα!
Αυτοκυριαρχια...
γιατι απο ''θα'' για μενα, αρχιζει μονο
ο θανατος και η θαλασσα..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2022