Κάθε φάντασμα στοιχειώνει με τον τρόπο του

Δημιουργός: Vincent

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια καλοκαιρινή νύχτα, είδα τη ζωή μου να χάνεται μπροστά μου
Χωρίς συναισθηματισμούς, υποτάχτηκα, πρόδωσα κάθε δάκρυ
Που έπρεπε να χυθεί αφού γίναν όλα τόσο μα τόσο παλιά
- Αλλά ω Θεέ μου, που είναι η δικαιοσύνη σου;

Θα μπορούσε άραγε το ξεχασμένο φως ενός αστεριού
Ή η αφοσίωση και η αγάπη ενός παιδιού
Να με αγκαλιάσει αιώνια μέσα στη νύχτα
Να με ξαπλώσει μαλακά σε ένα τάφο ρηχό;

- Μικρέ μου γιε, κοιμήσου μέσα στα όνειρά
Είσαι ασφαλής μέσα στα χέρια μου
Τι και αν δε κατέβηκα ποτέ από τον ουρανό να καθίσω κοντά σου
Τι και αν δε κατάλαβες ποτέ πως δεν έκανες ποτέ το θέλημά μου

Όμως η ζωή άραγε συνεχίζεται; Θα μπορούσες ποτέ να μη σκεφτείς;
Να σβήσεις τη μνήμη; Είναι άραγε αυτό δυνατό;
Με τον καιρό αρχίζεις να αμφιβάλλεις, έχει κλείσει πράγματι το τραύμα;
Έχεις ζήσει την αλήθεια σου πραγματικά; Μπορείς να την υπερασπιστείς;

Αν πραγματικά δε θυμάσαι τίποτα πια
Δεν έχεις και τίποτα για να μετανιώσεις
Αν απλώς ξεχνάς ή αν οι αναμνήσεις που μείναν
Είναι μαζί σου πολύ επιεικείς

Είναι πολύ βολικό
Να αφήνεις απροστάτευτο το χθες να ξεθωριάζει
Μέχρις ότου όλα να είναι τόσο ασαφή
Σαν σιλουέτες σκιών όταν πέφτει ο ήλιος

Αλίμονο όμως, οι σκιές παραμένουν αναλλοίωτες
Και ακόμα η μνήμη καλά κρατεί
Και το βράδυ εκείνο τρυπάει την καρδιά μου ακόμη,

Είχα ένα φως που κάποτε έλαμπε μέσα στο μυαλό μου
Πλέον όμως επικρατεί εκεί το σκοτάδι και σπάνια, σπίθες
Αλλά δε μπορώ να θυμηθώ τι τελικά πυροδοτούν
Το όνειρό μου μολύνθηκε και χάνει αίμα, το αστέρι έχει χαθεί

Το τραύμα επουλώνεται, το τραύμα αιμορραγεί
Αρχίζει η παράκληση στην Παναγία
Είναι Αύγουστος και ακούγεται καθαρά
Κάθε ψαλμωδία

Ο χρόνος ξεθωριάζει
Η νύχτα με καλεί
Αγαπημένα φαντάσματα, έρχομαι
Γυρίστε πίσω, γυρίστε με στο παρελθόν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2022