καημός

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω έναν καημό που με τρώει χρόνια...
Ήμουνα παιδί κι έφτασα στα  χιόνια.
Χώρια και μαζί σαν σφυριά κι αμόνια.

Κάθε Δειλινό ,κάθε που βραδιάζει...
μία σταλαγματιά  στην καρδιά μου στάζει,
Μία βάλσαμο κι άλλοτε μαράζι.

Ψάχνω γι' αφορμή και ζητάω λύση...
στην Ανατολή ,αλλά και στη Δύση .
Σε παραβολές και σ'αρχαία ρήση.

Κάπου διάβασα ,κάτι για σαράκι..
Κάτι ύπουλο ,του μυαλού φενάκη ,
που εθίζεσαι ,σα γλυκό φαρμάκι.

Ίσως ναν σωστό, Ίσως νάχει δίκιο...
Εύκολα θα βρεις  μυστικό οφίκιο ,
για προαίσθημα μαύρο και ανοίκειο .

Πάντα έλεγα, κάποτε θα φύγει...
σαν την αίσθηση στα μοιραία ρίγη ,
και το κάλπικο στης ζωής το ζύγι.

Μα δεν έφυγε ,επιμένει ακόμα ...
Άσβηστο τατού που δεν παίρνει γόμα.
Έμεινε καημός και θα γίνει χώμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2022