Μια Λαμπρή δίχως κρίνα.....η συνέχεια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλές διακοπές να περνάτε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι μύλοι δεν δουλεύουν πια από καιρό,
δεν έχει καρπό, δεν έχει μεστό, χρυσό σιτάρι.
Τα περιστέρια διψούν μαζεμένα κάτω από
ένα κόκκινο κεραμίδι.
Δεν θα λάβουμε γράμμα φέτος.
Ένα κόκκινο γαρύφαλλο, αδύναμο, ψάχνει
δυο στάλες βροχής.
Ο βασιλικός ξεράθηκε, ο δυόσμος ξεράθηκε,
τα θυμάρια στέγνωσαν.
Μόνο οι δάφνες αντέχουν τούτο το
φριχτό μαρτύριο, άνθισαν και φέτος, με
πράσινα τα φύλλα, μια ελπίδα προσμένει
το κουρασμένο μας βήμα.
Οι ξερολιθιές πυρώσανε, κοιτώντας ένα
γαλάζιο, μπλε βαθύ στο πέλαγος.
Στον Άη Νικόλα ψηλά, στο βράχο αχνοφέγγει
ένα μονό καντήλι.
Τα δεντρολίβανα ζήσανε, για να στολίσουν
τους Επιτάφιους της νέας θυσίας!!!.
Δεν άνθισαν χίλια χρόνια οι πασχαλιές κι`
ούτε τα άσπρα κρίνα.
Μια Λαμπρή δίχως κρίνα! αλίμονο, σφήκες
κι` ακρίδες πέσαν στο κάμπο, να τρυγήσουν ότι
ξερό απόμεινε.
Άνυδρος χειμώνας, άνυδρα καλοκαίρια, η ζωή
εν τάφω εντός μας.
Κι` όλο ψάχνουμε ένα σύννεφο ζωής στον ουρανό,
που θαρρείς πήρε κι` αυτός της φωτιάς το χρώμα.
Ήλιος δεν χαράζει πια τα βήματα μας.
Τούτος ο κουρνιαχτός στα αγκωνάρια, στερεύει
τις πηγές της πατρίδας.
Γραμματείς και Φαρισαίοι, ανέβηκαν στο βράχο
κι` όλο μιλούν κι` όλο λεν, στα μυρμήγκια που
έσκασαν, δουλεύοντας ακόμα σε μια στέρφα γη.
Έσκασε ο άνθρωπος, έσκασε, τυφλωμένος μες
σε σύννεφο στάχτης.
Μόνο ο τζίτζικας ακούγεται στα διάσελα, πάνω
στην ιτιά των τραγουδιών μας.
Ένα χρονικό, μικρής, μοιραίας, μελωδικής
ύπαρξης.

5-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωρργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2022