Άστο

Δημιουργός: karatheodoris, Γιάννης

Καλυμμένα ουρλιαχτά αναπάντητης αγάπης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στον οικο των ψευδαισθήσεων
μπήκα απ το παράθυρο
ένα ποτήρι αναμνήσεων να πιω
να θυμηθώ το άρωμα σου.

Φωνές αντηχούν απ τη σοφίτα
είναι το χαμένο μας καλοκαίρι
δεμένο με χοντρό σκοινί
το κουβάλησες απ το λιμάνι
που αγναντεύαμε τις βάρκες.

Ανεβαίνω τις σκάλες
μα δεν βρίσκω το κλειδί
Το έκρυψες μαζί με τα γιατί μου.

Μυρίζω καμμένο.
Έβαλες φωτιά
Μάταιη η προσπάθεια.

Αποκαϊδια ατυχήματος
θα πουν
Ήταν μικρή η αγάπη
δεν έχει νόημα πια.

Άστο!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-08-2022