Στέρεψαν στη γης, τα κρίνα....αφιερωμένο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Αφιερωμένο στο info που χάρις σ` αυτό είμαστε πάλι εδώ και δεν σκεφτόμαστε που χάθηκαν οι στάμπες της ψυχής μας, χίλια, θερμά ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θ` ανέβω σε ψηλό βουνό
με τους γερανούς συντροφιά
κι` αν με ρωτήσουν αν πονώ
θα πω, δώστε μου τα φτερά.

Δώστε μου πουλιά δυο φτερά
να χαθώ στην οικουμένη
να` ναι λευκά, να` ναι γερά
να` χω ψυχή ευτυχισμένη.

Να ταξιδέψω προς τον ήλιο
μπορεί στ` άστρα στο φεγγάρι
να` βρω ένα μικρό βασίλειο
να με φωτίζουν δέκα φάροι.

Προς την Καππαδοκία να πετάξω
στου ονείρου μου τις σπηλιές
να μην πονώ κι` όταν φωνάξω
να με ακούνε οι φτελιές.

Μια σκήτη να` χω για φωλιά
αετούς να έχω φίλους
τα περιστέρια αγκαλιά,
να` χω χιλιάδες ήλιους.

Να μην ακούω τις φωνές
για την ανθρώπινη τη φύση,
να μοιάζει η πλάση κατιφές,
να` χει μια ροδιά ανθίσει.

Να μιλώ στα πέρατα
να μην μ` ακούν οι ανθρώποι,
τούτης της γης τα τέρατα
κι` ελευθερίας τόποι.

Να μην με πνίγουν την αυγή
λόγια, γυαλιά και σύρματα,
αρρώστια έγινε η γη
και δεν φυτρώνουν κλήματα.

Να μιλώ σε λύκους πιότερο
κι` ας ουρλιάζουν θεέ μου,
θαρρώ πως προτιμότερο
να φύγω εαυτέ μου.

.........................Συνεχίζεται

17-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2022