Κόσμε, μεγάλε ψεύτη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Της φυγής! και πάλι της φυγής, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ξημερώσει, χρώμα θα πάρω
στου μαχαιριού τη κόψη,
πονάει ο κόσμος, φεύγω, σαλπάρω
στης λευτεριάς μου όψη.

Φεύγω την αυγή το δείλι
να` χω δισάκι μ` ανθρωπιά
να` χω δικό μου ένα καντήλι
να` χω δυο αστραφτερά σπαθιά.

Φεύγω με τα πουλιά
κόσμε, μεγάλε ψεύτη
με όση μου μείνε λαλιά
σαν η αυλαία πέφτει.

Σαν ξημερώσει θα κλέψω χρώματα
απ` την αυγή για χάδι,
δυόσμο, θυμάρι, αρώματα
και σας χαρίζω το σκοτάδι.

Μπορεί ένα δάκρυ μου να τρέξει
για τα μικρά παιδιά,
φεύγω, η καρδιά μου να αντέξει
στα ύψη, στων γερανών φωλιά.

Θα βρω ζωή, εκεί να ζήσω
στης Καππαδοκίας κορυφές
και μια γραφή πίσω θ` αφήσω
στα σύρματα του χθες.

Σαν ξημερώσει η χαραυγή
χρώμα θα βάλω στα όνειρα μου,
τούτου του κόσμου η πληγή
δεν είναι μοιρασιά μου.

Έχω γροθιά, έχω ξινάρι
ένα καντάρι να ζυγίζω
δεν ειν δικοί μου όλοι οι φάροι
μόνη τοίχους πως να γκρεμίζω.

Μάζεψα δάκρυ ποταμό
να` χω για το ταξίδι,
στης Καππαδοκίας τον ουρανό
θα πιάσω ένα στασίδι.

Θα βγάλω τελευταία φωνή
θα βρω βράχια να ουρλιάξω,
ν` ακούνε γη και ουρανοί
πόσο θέλω να κλάψω.

20-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2022